پدوفیلیا یک اختلال روانشناختی وحشتناک است که نه تنها با خیالی بلکه با اقدامات واقعی از جنسیت با کودکان به عنوان یک روش دستیابی به برانگیختگی مشخص می شود. به طور معمول ، این بیماری تحت تأثیر تعدادی از عوامل اجتماعی و روانی رخ می دهد.
آسیب شناسی یا پدیده اجتماعی؟
پدوفیلیا یک پدیده ابدی بود و هست ، که از نظر زیست شناختی به معنای عشق به کودکانی است که بار معنایی جنسی مشخصی دارند. از نظر علمی ، این اختلال یکی از رایج ترین انحرافات جنسی است. این اصطلاح انواع مختلفی از رفتار را در بر می گیرد: برخی از کودکان پدوفیل منحصراً به دختران ، برخی دیگر به پسران علاقه مند هستند ، برخی دیگر به نوجوانان جذب می شوند و برخی دیگر بسیار جوان ، حتی گاهی نوزادان را دوست دارند.
در سال 1965 ، سازمان بهداشت جهانی پدوفیلیا را به عنوان انحراف جنسی طبقه بندی کرد ، در سال 1973 این بیماری انحراف نامگذاری شد و در سال 1993 - نقض گرایش جنسی. روانپزشکان بین این اختلال منحرفین (که کودک مورد علاقه جنسی قرار می گیرد و ترس فقط به عملی منع شده توسط قانون دامن می زند) ، پدوفیلهای قهقرا (که در بزرگسالی زندگی جنسی ایجاد نکرده اند) و افراد به سادگی از نظر روانی تفاوت ندارند.
اما هنوز ، بسیاری از کارشناسان متقاعد شده اند که بیماری پدوفیلی به رشته روانپزشکی تعلق دارد ، بنابراین جامعه نیاز دارد تا این افراد را در گروه بیماران روانی ثبت نام کند. روانپزشکان اصرار دارند که تمام موارد پدوفیلیا باید به عنوان نقض هنجارهای اجتماعی تلقی شود و نه به عنوان یک آسیب شناسی.
آیا پدوفیلیا درمان می شود؟
متخصصان می توانند به کودکان کمک کنند تا با کمک دارو ، از شر این اختلال وحشتناک خلاص شوند ، مشروط بر اینکه بیماران به طور داوطلبانه موافقت کنند که دوره را بگذرانند. تجربه گسترده ای از چنین درمانی در آلمان جمع شده است. درمان شامل سرکوب میل جنسی با کاهش سطح تستوسترون در خون است. در بعضی موارد ، دستیابی به سرکوب کامل چنین جاذبه ای ممکن است ، این روش "اخته پزشکی" نامیده می شود.
چگونه می توان یک کودک پدری را پیدا کرد؟
کارشناسان معتقدند که ردیابی یک کودک دزد سخت است. غالباً آنها افراد متاهلی هستند که فرزندان خود را دارند. پدوفیل ها افرادی فراتر از سو ظن هستند. اعتیاد آنها کاملاً مانع از کنار آمدن آنها در جامعه نمی شود. پدوفیل ها در زمینه های مختلف یافت می شوند ، اما آنها کارهایی را ترجیح می دهند که امکان تماس با کودکان را فراهم کند. محتاط ترین ازدواج با زنان مطلقه دارای فرزند یا مادران تنها. غالباً ، کودکان پدوفیل روابط طولانی مدت خود را با قربانیان خود حفظ می کنند و تمایلات خود را با هاله ای از رازهای بزرگ احاطه می کنند که نباید به کسی گفته شود.
