هر فرد در زندگی خود بارها و بارها با نیاز به سازگاری روبرو می شود. برای اینکه روند سازگاری با موفقیت پیش رود ، لازم است که اصل این فرایند را درک کرده و استراتژی های مختلف سازگاری را فراگیر کنید.
سازگاری فرآیند تعامل یک ارگانیسم با محیط است ، در نتیجه آن ارگانیسم ، محیط یا هر دو تغییر می کنند ، خواص جدیدی پیدا می کنند.
در روانشناسی ، معمول است که در مورد سازگاری اجتماعی یا سازگاری روانشناختی صحبت شود. سازگاری اجتماعی و روانی هر دو روند تعامل یک فرد با یک محیط اجتماعی را توصیف می کند.
صحبت از سازگاری روانشناختی ، منظور ما تعامل یک فرد با خودش ، با محیط نزدیک او (بستگان ، دوستان ، همکاران) و با جامعه وسیع تری است که توسط نهادهای اجتماعی (دولت ، سیستم های آموزش و مراقبت های بهداشتی ، کلیسا و دیگران) نمایندگی می شوند.)
ویژگی های سازگاری اجتماعی به گونه ای است که یک فرد - یک فرد - می تواند بر محیط تأثیر بگذارد ، آن را تغییر دهد. به عنوان مثال ، یک شخص رهبر در یک گروه جدید تبدیل شده است ، یک شخص می تواند قوانین جدیدی را برای همه افراد در آن ایجاد کند. مثال دیگر تغییر در محیط تحت تأثیر شخص مکانیسم آلودگی عاطفی است. به طور واضح احساسات خود را نشان می دهد ، یک فرد دیگران را با آنها آلوده می کند ، و اکنون - محیط قبلا تغییر کرده است.
سازگاری یک روند مداوم است. رسیدن به حالت سازگاری یکبار برای همیشه و یخ زدن در آن غیرممکن است. هم خود فرد و هم محیط اجتماعی پیرامون او دائماً در حال تغییر است. فرد باید مدام با این تغییرات سازگار شود.
موثرترین استراتژی های سازگاری دو مورد است:
- خود را مطابق با نیازهای محیط تغییر دهید ، خود را با محیط سازگار کنید.
- تغییر محیط متناسب با خواسته ها ، اهداف ، توانایی های شما. تأثیر فعال بر سایر افراد.
موقعیت های مختلف به استراتژی های سازگاری متفاوتی نیاز دارند. نکته اصلی انعطاف پذیری در استفاده از آنها است. داشتن یک زرادخانه بزرگ از استراتژی ها ، انتخاب آنها متناسب با شرایط فعلی مهم است.
