اخیراً ، بیشتر و بیشتر لازم است که از رسانه ها ، ارتباطات شخصی ، مکاتبات در اینترنت در مورد موارد خشونت خانگی یاد بگیریم.
شخصی که به طور سنتی رئیس خانواده در نظر گرفته می شود - شوهر ، پدر - اعضای خانواده خود را در معرض فشارهای جسمی ، روانی ، اقتصادی قرار می دهد تا با ترساندن آنها ، کنترل کامل بر آنها ، تبدیل آنها به "پسران شلاق" که می تواند انتقام انتقام خود را بگیرد. شکست در سازگاری اجتماعی. قربانیان متجاوز خانگی همیشه از نظر جسمی یا روانی ضعیف تر از او ، اعضای خانواده: همسر ، فرزندان ، والدین مسن ، بستگان معلول تحت سرپرستی خانواده می شوند.
بنابراین ، یک توزیع نقش ایجاد می شود: "تجاوزگر - قربانی (قربانیان)". متجاوز در این روابط مشخصه های زیر است: اعتماد به حق آنها در استفاده از خشونت علیه خانواده. قدردانی کم یا بی توجهی کامل به زندگی ذهنی آنها. عدم توانایی در کنترل خود ، نیاز به غلبه بر ناامیدی ناشی از هر دلیلی در اسرع وقت. با عدم مقاومت کامل اعضای خانواده در برابر اقدامات وی ، خشونت از طرف وی افزایش می یابد: این خشونت هرچه بیشتر انجام می شود و اشکال بی رحمانه بیشتری به خود می گیرد.
کسانی که نقش قربانی را بازی می کنند ، عزت نفس پایینی دارند. توجیه اقدامات متجاوز ؛ اطمینان از عادی بودن خشونت خانگی و اعتقاد به این که آنها جایی برای انتظار کمک ندارند را نشان می دهند. غالباً ، حتی پس از ضرب و شتم ، با داشتن تصورات غلط در مورد روابط خانوادگی ، به مجری قانون نمی روند. در چنین شرایطی ، خشونت خانگی می تواند سالها ادامه داشته باشد ، و از دید دیگران پنهان بماند.
