اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) نوعی اختلال در عملکرد طبیعی سیستم عصبی مرکزی است. ADHD به دلیل اختلال در عملکرد غلظت و همچنین فعالیت حرکتی بیش از حد ، خود را در مشکلات یادگیری و حافظه نشان می دهد.
دلایل ADHD
بسیاری از دانشمندان متذکر می شوند که حدود 50٪ موارد این بیماری ارثی است ، با این حال ، در حال حاضر هیچ نظریه بدون ابهامی در مورد علت ADHD وجود ندارد. برخی از محققان متذکر می شوند که اختلال در انتقال دهنده عصبی ممکن است علت ADHD باشد. اختلال در عملکرد لوب پیشانی مغز ؛ تأثیر انواع مختلف مواد سمی بر روی بدن ؛ جهش های ژنی
انواع ADHD
طبقه بندی زیر از ADHD معمول است: اختلال بیش فعالی با کمبود توجه. اختلال بیش فعالی و نقص توجه؛ سندرم ترکیبی
از چه سنی به ADHD توجه می کنید؟
معمولاً ADHD در سنین 4-5 سالگی قابل مشاهده است ، قبل از 7 سالگی علائم از قبل مشهود است. در سنین پایین ، آنها سعی می کنند تشخیص خاصی ندهند ، زیرا علائم می توانند موقتی ، کوتاه مدت و مربوط به هر وضعیت آسیب زا در خانواده کودک باشند.
علائم ADHD
شایع ترین علامت ، مشکل در تمرکز روی یک موضوع است. اگر وظیفه خسته کننده ای به آنها داده شود ، کودکان حواسشان پرت می شود و کارهای جالب بیشتری انجام می دهند. آنها سعی می کنند کارهای زیادی را همزمان انجام دهند.
بیش فعالی در این واقعیت آشکار می شود که کودک نمی تواند آرام بنشیند ، او نیاز به حرکت مداوم و انجام برخی مشاغل دارد. در همان زمان ، چنین پدیده ای مانند تکانشگری مشاهده می شود: کودک قبل از شروع به انجام کاری فکر نمی کند ، بلافاصله سعی می کند فکری را که ظاهر شده است درک کند (به هیچ وجه همیشه با هنجارهای اجتماعی مطابقت ندارد).
