زیباترین کلمات و ترانه ها درباره عشق گفته و نوشته شده است ، مردم کشورهای مختلف از آن می ترسند و نفرین می شوند ، از آن لذت می برند و از آن لذت می برند ، به عنوان عالی ترین هدیه بهشت. هرکسی این احساس را به شیوه خود تجربه می کند ، اما نمی توان انکار کرد که جامعه اجتماعی تأثیر زیادی در شکل گیری همین تجربیات و عذاب ها دارد. به همین دلیل است که هر کشور و هر فرهنگی درک خاص خود را از عشق دارد.
چین
در چین ، مفهوم "عشق" بسیار دور از مفهوم اروپایی است. "تفنگ اسلحه" نام احساسی است که اکثر زوج های متاهل نسبت به یکدیگر دارند. این مبتنی بر کمک متقابل ، ترحم ، میل به نزدیک بودن به یکدیگر است. جذب جنسی فقط یک مکمل است که هیچ کس به عنوان یک معیار مهم هنگام ایجاد یک رابطه جدی نمی داند.
کشور کره
کره عشق را احساسی طولانی مدت می داند که دو نفر را به خود جلب می کند و در طول سالها آن را رها نمی کند. به نظر آنها ، این می تواند بین افرادی کاملاً ناخوشایند از یکدیگر ایجاد شود. کره ای ها بر این باورند که چنین رد واضحی معنای پنهانی از نوعی ارتباط نزدیک بین آنها را نیز دارد. عشق کره ای "یونگ" فقط پس از گذراندن بسیاری از آزمایش ها و حوادث مشترک منتقل می شود.
انگلستان
انگلیسی ها متقاعد شده اند که عشق واقعی از دوستی واقعی زن و مرد ناشی می شود. ملت اشرافی کاملاً مخالف ابتکار عمل زنان است. در آغاز رابطه متواضع و پس از آن سخاوتمندانه ، انگلیس می داند که چگونه پیچیده ترین قلب ها را بدست آورد.
فرانسه
اینکه فکر کنیم فرانسوی ها عاشقانه ترین ملت هستند اشتباه است. بعید است مردان این کشور در اولین قرار ملاقات با گل قرار بگیرند و یا یک میز در یک رستوران عالی رزرو کنند. در عوض ، آنها پیشنهاد می کنند که در هنگام ناهار از آنجا عبور کنند و به این خانم فرصت می دهند که قبض را خودش پرداخت کند. عشق در فرانسه اشکال کاملاً روشنی اروپایی به خود می گیرد ، جایی که زندگی در یک ازدواج مدنی تا سن 30-35 سالگی یا تا زمان بارداری دختر شیک و راحت است.
