افسانه های زیادی در مورد بیماری مانند اسکیزوفرنی وجود دارد. این بیماری روانی هنوز کاملاً درک نشده است. در میان جریان عظیم اطلاعات ، چندین واقعیت جالب وجود دارد که مربوط به این آسیب شناسی ذهنی است.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به ندرت خشونت نشان می دهند. غالباً ، یک اسکیزوفرنیک فردی ساکت و محفوظ است که بیشتر وقت خود را در دنیای خود ، در تخیلات بیمارگونه خود می گذراند. حتی با تشدید وضعیت ، هر بیمار مبتلا به این بیماری روانی چاقو را نمی گیرد یا سعی در آسیب رساندن به شخصی که به طور تصادفی مانع از کار شود ، می کند. افراد در یک روان پریشی الکلی بسیار خشن تر هستند. به عنوان یک قاعده ، رفتار نامناسب در اسکیزوفرنیک ها توهمات را تحریک می کند. بستگی به خلق و خوی یک شخص و ایده های دیوانه کننده ای دارد که ذهن او را پر می کند.
اسکیزوفرنی همیشه با صدا یا توهم بصری ، توهم همراه نیست. اغلب اوقات ، بیماری می تواند بدون فراوانی محصولات بیماری ادامه یابد. محصولات به طور مستقیم توهم بصری ، لمسی ، شنوایی ، ایده های هذیانی و غیره نامیده می شوند. اگر فردی توهم کند ، این دلیل بر یک حکم فوری نیست که وی از اسکیزوفرنی رنج می برد.
مبتلایان به اسکیزوفرنی عاری از احساسات نیستند. از خارج ممکن است این تصور ایجاد شود که یک اسکیزوفرنیک فردی بی احساس است. با این حال ، این فقط یک ماسک و یک نگاه تحریف شده است. در حقیقت ، اسکیزوفرنی ها معمولاً احساسات مختلفی را تجربه می کنند ، ویژگی آنها دوسوگرایی است. اما غالباً چنین افرادی به سادگی قادر به تشخیص احساسات واقعی و کاذب از یکدیگر نیستند ، و احساسات خود را توصیف نمی کنند.
با مشاهده می توان به اسکیزوفرنی شک کرد. واقعیت این است که تمرکز نگاه خود برای افراد مبتلا به این اختلال روانی بسیار دشوار است. اغلب اوقات ، چشم یک اسکیزوفرنیک به سرعت می دوزد ، نگاه خود را بی قرار ، غایب ، ناکافی به نظر می رسد. اگر بیمار به صحبت کننده خود نگاه کند ، ممکن است این احساس را داشته باشد که نگاه بیمار از طریق او به جایی معطوف شده است.
بهبودهای طولانی مدت برای اسکیزوفرنی معمول است. بهبودی شامل یک قسمت از زندگی فرد است که یک بیماری روانی خود را احساس نمی کند. بیشتر اوقات ، بیماران با کمک دارو و روان درمانی حمایتی به بهبودی منتقل می شوند. مواردی وجود دارد که یک قسمت اسکیزوفرنیک فقط یک بار در زندگی فرد وجود داشته است ، اما وضعیت بیمار هنوز به او اختصاص داده می شود. با این حال ، اسکیزوفرنی به معنای ناتوانی کامل نیست.
اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت چندگانه مفاهیم یکسانی نیستند. در اسکیزوفرنی ، بسیار نادر است که علائمی را ببینید که مشخصه شکاف شخصیتی است. هنگامی که فردی ادعا می کند دارای اختلال / اختلال چند شخصیتی است ، این ممکن است دلیلی برای سو for ظن در بروز اختلال هویت تجزیه (اختلال چند شخصیتی) باشد.
اسکیزوفرنی یک بیماری جوان است. به طور معمول ، اولین شعله ور شدن شدید روان پریشی در سنین 18 تا 25 سالگی رخ می دهد ، اگرچه علائم زمینه ای و تغییرات رفتاری معمولاً برای مدتی مشاهده شده است. با این حال ، اشکالی از این بیماری وجود دارد که شرایط حتی در کودکی به سرعت رو به زوال است. در حال حاضر ، تشخیص "اسکیزوفرنی دوران کودکی" غیر معمول نیست. دانشمندان همچنین خاطر نشان می كنند كه خطر بیشتر ابتلا به این بیماری در دوقلوها و دوقلوها و همچنین در كودكانی كه یكی از والدین یا یکی از اقوام بعدی تشخیص مشابهی دارد ، مشاهده می شود.
افراد اسکیزوفرنیک و افراد خلاق مشترکات بسیار بیشتری از آنچه در ابتدا به نظر می رسد دارند. واقعیت این است که با توجه به نتایج تحقیق انجام شده ، مشخص شد که مغز یک فرد خلاق سالم و مغز یک اسکیزوفرنیک به همان اندازه افکار را به طور نادرست توزیع و هدایت می کنند.دانشمندان پیشنهاد می کنند که در هر دو مورد ، مغز فاقد برخی گیرنده های مهم است که مسئول تفکر کلیشه ای باشند. ما به طور خاص در مورد گیرنده های دوپامین صحبت می کنیم ، که ارتباط مستقیم با تالاموس دارند.
اسکیزوفرنی واقعی از هر شکل ، یک بیماری دردناک گسترده نیست. در سالهای اخیر ، این تشخیص بیشتر انجام می شود ، اما در حال حاضر تنها حدود 2٪ از افراد روی کره زمین واقعاً مبتلا به اسکیزوفرنی هستند. با این حال ، ما منحصراً در مورد موارد تشخیص داده شده و ثبت شده صحبت می کنیم.
اسکیزوفرنی بیماری است که قابل درمان نیست. بله ، یک بیمار مبتلا به این بیماری روانی را می توان در بهبودی دائمی یا طولانی مدت قرار داد. بله ، اسکیزوفرنی همیشه سریع پیشرفت نمی کند و همیشه منجر به زوال عقل و سپس مرگ نمی شود. بله ، یک اسکیزوفرنیک می تواند زندگی نسبتاً کاملی داشته باشد ، اما همیشه مجبور است داروهای خاصی مصرف کند. دوز داروها ممکن است در طول زندگی متفاوت باشد ، بعضی از داروها ممکن است جایگزین داروهای دیگر شوند ، اما پشتیبانی دارویی همیشه لازم است. در غیر این صورت ، عود و پیشرفت سریع بیماری بسیار زیاد است. اسکیزوفرنی قابل درمان کامل نیست.
