تشخیص صحیح و تعیین شدت علائم یک بیماری خاص توسط یک روانپزشک انجام می شود ، اما در موارد اضطراری ، این اقدامات به مسئولیت شغلی مستقیم سایر متخصصان تبدیل می شود. متداول ترین نمونه فعالیت های خدمات خارج از تماس و بهداشت روان است. تیم ها نه تنها می توانند بسیاری از تظاهرات اختلالات روانی را از بین ببرند ، بلکه در صورت وجود عوامل خاص بیماران را به زور در بیمارستان بستری می کنند.
درمان بستری معمولاً با رضایت بیمار انجام می شود ، با این حال ، در برخی موارد ، بستری شدن در بیمارستان به صورت غیرارادی انجام می شود. استفاده از چنین اقداماتی به معنای وجود یک پیش نیاز است - عدم توانایی در بررسی یا درمان بیماری بدون نظارت مداوم متخصصان. در این حالت ، خود اختلال روانی باید در طبقه بندی شدید طبقه بندی شود.
بستری شدن غیر ارادی در صورت انجام موارد زیر انجام می شود:
- وضعیت ناشی از درماندگی تقریباً مطلق است (بیمار قادر به انجام مستقل اقدامات اولیه و تأمین نیازهای حیاتی نیست) ؛
- رفتار بیمار برای دیگران خطرناک است.
- بیمار تلاش می کند تا به خودش آسیب برساند یا مستعد رفتار خودکشی است.
- اگر بیمار در خانه باشد ، متخصص مشکوک به وخامت قابل توجهی در وضعیت است.
اصل اصلی ارائه مراقبت های سریع روانپزشکی استفاده از داروهای روان دارویی است که به شما اجازه می دهد نه تنها به طور قابل توجهی قبل از بستری شدن فوری در بیمارستان ، بلکه به منظور تسکین وضعیت بیمار نیز باشد. شایان ذکر است که بیشترین دلیل تماس تیم ها تحریک بیش از حد ، همراه با پرخاشگری و ایجاد در برابر علائمی مانند هذیان ، توهم ، ترس ، گیجی و اضطراب است. در صورت عدم وجود فرصتی برای از بین بردن چنین تظاهراتی یا بی اثر بودن اقدامات انجام شده ، تیم روانپزشکی اورژانس می توانند بیمار را به زور به بیمارستان بفرستند.
