Golden Retrievers دوستان وفادار ، مورد علاقه بسیاری از پرورش دهندگان سگ و روان درمانگران همدل هستند. این حیوانات تأثیر مثبتی بر وضعیت افراد مبتلا به انواع بیماری ها از جمله اوتیسم دارند. روان درمانگر بوریس لوینسون در اواسط قرن گذشته یک روش خاص برای درمان ایجاد کرد - کانی تراپی (درمان با کمک سگ ها).
افراد اوتیستیک در برقراری ارتباط با مشکلاتی روبرو می شوند ، حتی گاهی والدین نمی توانند رویکردی نسبت به کودکان مبتلا به ADA پیدا کنند. Golden Retriever به صاحب کوچک خود کمک می کند تا اجتماعی تر شود و مشکلات اجتماعی را حل کند. در برخی کشورها ، موسسات خیریه و م agenciesسسات دولتی برای افرادی که دارای مشکلات روانی و عاطفی هستند ، بازیگران طلایی را پرورش داده و آموزش می دهند. هدف اصلی تربیت حیوانی با هوش بالا و شخصیت ایده آل است.
متخصصان خاطرنشان می کنند که ارتباط با سگها تواناییهای ذهنی و عاطفی را ایجاد می کند ، به بازیابی عملکردهای حرکتی ، جهت یابی فضایی و بهبود مهارت های حرکتی کمک می کند ، اضطراب ، ترس ، پرخاشگری ، تنش و بی اعتمادی را از بین می برد. سگها اوتیسم را از فضای محدود درونی خارج می کنند ، حیوان محرک اصلی روی آوردن به دنیای خارج است.
مثالهای بسیاری وجود دارد که در ابتدا کودکان هیچ واکنشی به حیوان نشان ندادند ، سپس آنها شروع به نشان دادن علاقه به آن کردند و یاد گرفتند که نه تنها با یک دوست چهار پا بلکه با مردم نیز ارتباط برقرار کنند. پس از چند ماه ارتباط با Golden Retriever ، فرد اوتیستیک اجتماعی تر می شود و سعی می کند بر مشکلات اجتماعی شدن غلبه کند.
متاسفانه همه Golden Retrievers برای کمک به کودکان اوتیسم مناسب نیستند. برای یافتن یک دوست چهار پا برای فرزندشان ، والدین باید در نظر بگیرند که حیوان باید تحمل ، آرام و ورزیده داشته باشد. همچنین ، اگر کودکان مبتلا به ترس از حیوانات ، تشدید مزمن ، آلرژی به موی سگ ، عفونت و بیماری های تنفسی باشند ، نمی توانید سگ بگیرید.
