رابطه بین مادر و دختر در برخی خانواده ها دور از ایده آل است. رابطه نزدیک تضمینی برای درک متقابل نیست.
تا زمانی که دختر بزرگ شود ، مادر پیشرو در این رابطه است. مسئولیت این رابطه کاملاً بر دوش اوست. مادر نباید دخترش را به عنوان مال در نظر بگیرد. کودک حتی در سنین بسیار کم نیز باید بتواند خودش باشد ، نظر خودش را داشته باشد و توانایی تصمیم گیری را داشته باشد.
دختر در حال بزرگ شدن است و مسئولیت این رابطه به دوش هر دو زن است. از یک طرف دختر آرزوی آزادی دارد و از طرف دیگر به دنبال حمایت مادر است. هنگامی که یک وضعیت تعارض بوجود می آید ، مادر باید دوباره اولین قدم را به سمت یک جلسه بردارد. او باید فرزندش را متقاعد کند که آنها رقیب یکدیگر نیستند و هر اتفاقی هم بیفتد ، تحت هیچ شرایطی مادر دشمن او نخواهد شد.
در خانواده ای که مادر تمام و کمال خود را وقف دخترش کرده است ، معمولاً شخصی بزرگ می شود که مطمئن است تمام توجه مادر همیشه فقط به اوست. و با هر تلاشی برای "فرستادن دخترش به یک سفر آزاد" ، مادر مخالفت می کند. دختر معتقد است که مادر باید همچنان به رفع نیازهای خود ادامه دهد ، اما در عین حال به آزادی او تعدی نکند. در اینجا مادر باید بر خود غلبه کند. یک دختر بزرگسال باید به طور مستقل مشکلات خود را حل کند و راهی برای برون رفت از وضعیت زندگی فعلی پیدا کند.
اگر می خواهید روابط هر دو طرف را در هر سنی بازیابی کنید ، فقط یک مکالمه صریح می تواند به عنوان یک دارو شناخته شود.
