آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟

آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟
آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟

تصویری: آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟

تصویری: آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟
تصویری: Почему в репертуаре Димаша пока нет песен великого Абая? (SUB) 2024, نوامبر
Anonim

اکنون سایت های همسریابی پس از باران مانند قارچ رشد می کنند ، هر ساله محبوبیت بیشتری پیدا می کنند و جوانان بیشتر جوانان ملاقات آنلاین را ترجیح می دهند. جوانب مثبت و منفی این روند چیست؟

آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟
آیا آشنایی و ارتباط از طریق اینترنت می تواند به یک احساس واقعی تبدیل شود؟

از نکات مثبت این روند می توان به این واقعیت اشاره کرد که دوستیابی دسترسی بیشتری پیدا کرده است. بدون ملاقات در زندگی واقعی ، می توانید کاندیداهای مناسبی پیدا کنید و ارتباط برقرار کنید ، و هر کس را بهتر بشناسید. این یک مزیت مطلق برای یک ساکن شهر است که ، به عنوان یک قاعده ، برای ایجاد آشنایی کمبود وقت دارد.

به این می توان اضافه کرد که هر ساله تعداد زوج هایی که از طریق اینترنت با یکدیگر ملاقات کرده اند در حال افزایش است.

مطمئناً نمونه های مشابهی در میان دوستان شما نیز وجود دارد.

اما در اینجا معایب بزرگی نیز وجود دارد:

1. در ارتباطات از طریق اینترنت ، اطلاعات زیادی در مقایسه با ارتباطات واقعی از بین می رود.

بسیاری از اطلاعات توسط حرکات ، حالت های صورت ، نگاه ، صدا ، صدا و سایر تظاهرات غیر کلامی یک فرد منتقل می شود. غالباً از این مظاهر برای تعیین سازگاری اساسی روانشناختی استفاده می شود. هنگام برقراری ارتباط ، واقعاً احساس می کنید که با شخصی راحت هستید یا چیز آزار دهنده ای وجود دارد. این عوامل می توانند هنگام زندگی مشترک تعیین کننده باشند.

2. بیشتر دوره خواستگاری به صورت مجازی انجام می شود.

خواستگاری مرحله مهمی در شکل گیری رابطه است. اگر مچاله شود ، در این صورت شرکا نمی توانند مظاهر یکدیگر را در بسیاری از موقعیت ها تشخیص دهند ، به عنوان مثال ، اینکه آیا شریک می داند چگونه مراقبت کند ، چیزی را برای دیگری فدا کند. به همان اندازه مهم است که از بیرون به چگونگی تعامل شریک زندگی خود با افراد دیگر ، چگونگی بروز خود اهمیت دهید ، زیرا رفتار یک شخص با افراد دیگر ، بنابراین می تواند با شما نیز رفتار کند.

3. مردم در بیشتر قسمت ها با روشی ساختگی ارتباط برقرار می کنند و نه با یک شخص واقعی.

از آنجا که ارتباطات مبتنی بر اطلاعات ناچیزی است ، ما خودمان شروع به پیدا کردن موارد زیادی می کنیم ، آنها را به یک شریک زندگی نسبت می دهیم و معتقدیم که او ویژگی هایی دارد که در واقع چنین نیست. همچنین می توانید این توهم را ایجاد کنید که نوعی کیفیت مثبت وجود دارد ، به عنوان مثال مهربانی یا صداقت. در ارتباطات واقعی ، بلافاصله مشخص می شود که این یک توهم است ، اما در یک رابطه آنلاین ، چنین توهمی را می توان برای مدت زمان طولانی حفظ کرد.

4- ارتباطات اینترنتی وقت گیر است.

ارتباطات مجازی زمان زیادی می برد ، در حالی که یک ملاقات واقعی در بسیاری از موارد بلافاصله همه چیز را در جای خود قرار می دهد. در حالی که ما در حال ساخت تصاویر مجازی ، انتظار و اتلاف وقت هستیم ، اولین جلسه اغلب به این سوال پاسخ می دهد که آیا این شخص من است یا خیر؟

بنابراین ، نتیجه می گیریم که ارتباطات از طریق اینترنت تنها در صورت پیگیری سریع ارتباطات در واقعیت ، می تواند به احساسات شدیدی تبدیل شود.

توصیه شده: