افرادی وجود دارند که معتقدند موفقیت و خوشبختی در زندگی تنها در صورتی حاصل می شود که داده های خارجی از تمام استانداردهای پذیرفته شده عمومی برخوردار باشند ، هیچ نقص ، نقص و کاستی نداشته باشند. چنین افرادی هزینه های زیادی را صرف عمل ، اصلاح بی پایان چهره و بدن می کنند و به تدریج به آنها وابسته می شوند.
دیسمورفوفوبیا نوعی اختلال روانی است که با مشغله مداوم داده های خارجی آنها و ویژگی های ساختاری بدن همراه است. نوجوانان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند ، خصوصاً در دوره نوجوانی که زمان زیادی را جلوی آینه می گذرانند و دائما به دنبال نقص در خود هستند. با این حال ، اغلب در افراد کاملا بالغ نیز یافت می شود.
بدشکلی و جراحی پلاستیک
بدشکلی دقیقاً در افرادی ایجاد می شود که معتقدند با ایده آل مطابقت ندارند. اعتیاد به جراحی پلاستیک نوعی دارو برای کسانی می شود که معتقدند هیچ تصحیحی در ظاهر آنها به نتیجه مطلوب منجر نمی شود.
هر شخصی از داده های طبیعی راضی نیست. کسی از شکل ناراضی است ، کسی - از چهره ، برای کسی بینی خیلی بزرگ یا خیلی کوچک است ، گوش ها شکلی ندارند ، سینه همان اندازه نیست و بسیاری دیگر "نه". این افراد هستند که اغلب مشتری کلینیک های جراحی پلاستیک و سالن های زیبایی می شوند.
کارشناسان بر این باورند که قبل از برداشتن چنین اقدام مهمی و رفتن زیر چاقوی جراح پلاستیک ، ارزش بازدید از یک روانشناس یا روان درمانگر را دارد. همیشه با اصلاح داده های خارجی امکان حل مشکلات شما وجود ندارد. امروزه ، بسیاری از جراحی ها یا اقدامات زیبایی در دسترس بسیاری از افراد است ، اما همه در مورد عواقبی که تمایل به "کامل و ایده آل" شدن می تواند داشته باشند فکر نمی کنند.
در میان متخصصانی که در جراحی پلاستیک فعالیت دارند ، عقیده ای وجود دارد که ارزش ارتباط با افرادی را که از اختلال بدشکلی بدن رنج می برند ، ندارد. پس از عمل ، اکثر این مشتریان همچنان از ظاهر خود راضی نیستند ، به این معنی که همه کارها از قبل محکوم به شکست هستند. یک عملیات توسط دیگری دنبال می شود و بنابراین می تواند به طور نامحدود ادامه یابد.
علائم اختلال بدشکلی بدن
- عزت نفس بسیار پایین و عدم احترام به خود.
- برای دیگران ، "نقص" ای که شخص در خود می بیند ، نامرئی است.
- تمرکز مداوم بر روی خود و ظاهر خود ، به ضرر همه امور دیگر.
- در هر فرصتی خود را در آینه بررسی کنید ، یا برعکس ، بی میلی کامل نسبت به نگاه کردن به خود.
- مشکلات برقراری ارتباط با دوستان و خانواده یا پرهیز از برقراری ارتباط.
- ترس از حضور در یک مکان عمومی یا خیابان.
- امتناع کامل از عکس گرفتن.
- افکار وسواسی درباره نقص خود ، تا افکار خودکشی.
اگر فردی حداقل چند نشانه از اختلال روانی اولیه را کشف کرد ، باید از یک متخصص کمک بگیرد. و فقط پس از آن در مورد جراحی یا اصلاح ظاهر تصمیم بگیرید.
اگر تمایل به شروع "زندگی جدید" دارید ، و برای این کار می خواهید نه تنها مدل موهای خود ، بلکه همچنین صورت و بدن خود را تغییر دهید ، ابتدا مطمئن شوید که این مربوط به مشکلات روانی ، درونی یا ضربه ای نیست با کمک جراحی حل می شود.
اگر ، با این وجود ، تصمیم خود را گرفتید ، قدم اساسی را برداشتید و یک عمل را انجام دادید ، مهم است که به یاد داشته باشید که تحول خارجی دنیای درونی را تغییر نخواهد داد. ظاهر "عالی" یا چهره عالی به شما کمک نمی کند اعتماد به نفس پیدا کنید ، عزت نفس خود را بهبود ببخشید ، شغل مورد نظر خود را بدست آورید یا ثروتمند شوید. اگر در روح شما آرامشی وجود نداشته باشد ، داده های خارجی شما را خوشحال نمی کنند. بنابراین ، قبل از اصلاح خود در بیرون ، به آنچه در درون شما می گذرد فکر کنید. و ، شاید با حل مشکلات داخلی ، دیگر نیازی به زیر چاقوی جراح نباشید.
