زنان و دختران از زاویه هایی کاملاً متفاوت به ترس نگاه می کنند: برای برخی از آنها مانعی است که فرد می خواهد بر آن غلبه کند ، اما برای برخی دیگر این یک نیروی محرک است. بنابراین مهم نیست که شما چه چیزی را احساس ترس می کنید بلکه مهم این است که با آن چه کاری انجام می دهید.
ویژگی خاص زنان
تقریباً در طول تاریخ توسعه تمدن بشری ، یک زن آزاد نبود. بدن او متعلق به او نبود ، زحمت او متعلق به او نبود ، پولش متعلق به او نبود ، صدای او متعلق به او نبود.
شکی نیست که امروز زنان از هر زمان دیگری بهتر هستند. پشت سر ما نسل پیشینیان ما هستند که برای حقوق خود جنگیدند و ما همه اینها را مسلم می دانیم. با این حال ، وقتی صحبت از تصمیم گیری می شود ، صدای زن به طور نامتناسبی ساکت است.
وقتی زنان بیشتری موقعیت های رهبری را به دست بگیرند و بتوانند صریحاً درباره نیازها و چالش های زنان صحبت کنند ، وضعیت می تواند بهبود یابد. با این حال ، قبل از رفع موانع خارجی ، زنان با موانع داخلی روبرو می شوند.
خویشتنداری
خودمان را متوقف می کنیم. ما با نگرشی که از کودکی دریافت کرده ایم زندگی می کنیم. به ما نمی آموزند که از اعتقادات خود دفاع کنیم ، افکار خود را بیان کنیم ، خصوصیات رهبری را نشان دهیم. ما خودمان انتظار کمی از خود داریم. ما همچنان سهم شیر از کارهای خانه را بر عهده می گیریم ، برنامه های شغلی را برای مردان و کودکان تنظیم می کنیم. کمتر احتمال دارد که برای موقعیت های بالا اقدام کنیم و تجارت خود را راه اندازی کنیم. به نظر می رسد که اکنون ، وقتی هم از نظر جنسی و هم از نظر اقتصادی ، و هم حق رأی داریم ، آزادی درونی کافی نداریم که سرانجام بدون اینکه به کسی نگاه کنیم و منتظر تأیید کسی نباشیم ، به توانایی بالقوه خود پی ببریم.
ما از ظاهر شدن در بیرون می ترسیم ، زیرا احساس "فریبکاری" می کنیم ، ما همچنان به عنوان یک "دختر خوب" بازی می کنیم و به جای رویاهای خود ، آرزوهای دیگران را تجسم می دهیم - شوهران ، فرزندان ، والدین. ما "من" و توانایی های بالقوه خود را فدا می کنیم ، زیرا می ترسیم اگر اگر دیگر راحت نباشیم ، توسط کسانی که دوستشان داریم طرد شویم ، و این به ما آسیب می رساند.
موانع داخلی ما در محدوده نفوذ ما هستند. با درک اینکه دقیقاً چه کاری می خواهیم انجام دهیم و چه چیزی مانع از وجود ما می شود ، می توانیم به تنهایی تغییرات داخلی ایجاد کنیم: اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنیم ، شرکای خود را متقاعد کنیم که کارهای خانه را بیشتر انجام دهند ، نه اینکه سعی کنیم با برخی از استانداردهای ایده آل برابری کنیم. در فیلم "پرونده مخفی" (2017) با مریل استریپ ، بازیگر کی کرم ، صاحب واشنگتن پست ، به خوبی نشان داده شده است که شهامت مربوط به بلندی صدا ، فعالیت ، جاه طلبی ، تجسم نیست. شما می توانید در بیرون نرم بمانید و به عنوان یک زن ترسو ، اهلی ، ساکت و آرام در جهان ظاهر شوید ، اما در مواردی که باید تصمیمات بسیار جسورانه ای بگیرید که دنیا را تغییر می دهد.
