دانشمندان سعی کرده اند دریابند که چرا بسیاری از زنان از موشهای کوچک و بی دفاع می ترسند. کارشناسان به این نتیجه رسیده اند که حافظه ژنتیکی انسان مقصر است. اما نه تنها او
برای مدت طولانی ، دلایل رسمی منشأ این هراس در سایه باقی ماند. با این حال ، چندی پیش دانشمندان آنالیز مفصلی انجام دادند که به ثمر نشست. به نظر می رسد که ترس زن از موش با تاریخ باستان همزیستی جوندگان و انسان پیوندی ناگسستنی دارد.
ترس آزمایش شده توسط زمان
کارشناسان مطمئن هستند که حافظه ژنتیکی انسان مقصر است. واقعیت این است که مردم باستان در غارها زندگی می کردند. به طور طبیعی ، موش ها و موش ها در کنار هم زندگی می کردند. جوندگان دائماً غذا را از انسان می دزدند ، با گزیدن به زنان و کودکان آسیب می رسانند.
از آنجا که مردان عمدتاً به شکار مشغول بودند ، زنان مجبور بودند از کودکان در برابر جوندگان مضر محافظت کنند و همه "ضربات" را به خودشان وارد کنند. عملاً کسی نبود که از زنان محافظت کند.
برای افرادی که در مورد جوندگان آرام هستند ، موشهای خانگی می توانند دقیقه های دلپذیری را تحویل دهند. واقعیت این است که برخی از جوندگان می توانند آواز بخوانند ، با صدور تریل ، یادآور آهنگ های پرندگان رابین هستند.
علاوه بر این ، غارنشینان به طور مداوم کمبود غذا را تجربه کردند و موشهای حیله گر توانستند آخرین مورد را از آنها بگیرند. می توان تصور کرد که وحشت این منجر به نگهداری خانه شده است. آنها ناخواسته دچار ترس از جوندگان شدند.
موش به عنوان هراس کودک
هر چه بود ، اما نسخه با هراس ، که از کودکی گذاشته شده است ، هنوز لغو نشده است. می توان آن را دومین نسخه اصلی ترس از جوندگان در برخی از زنان دانست. واقعیت این است که دختران كوچك بعضاً شاهد چنین تصویری غیر ارادی می شوند: موش زیركی از زیر مبل بیرون می ریزد ، كه مادرش را نیمه جان می ترساند. مامان جیغ می کشد ، دختر گریه می کند.
این داستان وقتی پدر به خانه می آید ادامه پیدا می کند. والدین شروع به مشاجره و فحش می کنند ، دلیل این که موش از خانه آنها بیرون آمده است را می فهمند. مامان پدر را به ناپاکی متهم می کند - جوراب های پراکنده در اطراف خانه ، خرده مواد غذایی و غیره پدر نیز به نوبه خود مادر را سرزنش می کند که در خانه بماند و نتواند نحوه مبارزه با موش را بیاموزد.
دختر کوچک هر روز همه چیز را می بیند و می شنود. تعجب آور نیست که با افزایش سن ، کودک از ترس جوندگان رشد کرده و آن را تقویت می کند. پس از همه ، فراموش نکنید که روان کودک بی خطر است. بنابراین ، کوچکترین و بی ضررترین موش نیز می تواند به یک استرس واقعی برای یک دختر جوان از قبل بزرگ شده تبدیل شود.
"Rat King" گره ای از موش های کاملاً در هم تنیده است که تعداد آنها پنجاه نفر است. این "توپ" پشمالو با هزینه بستگان دیگر خود زندگی می کند ، زیرا نمی تواند خودش را حرکت دهد. برای دانشمندان ، این هنوز یک راز است.
ترس یا انزجار؟
برای بعضی از خانم ها ، موش ها با ظاهر خود باعث ترس می شوند ، بلکه انزجار ایجاد نمی کنند. به عنوان مثال ، برخی از دختران تحمل رنگ موی موش را ندارند. پنجه و دم جوندگان نیز از آنها منزجر کننده است.
دسته ای از زنان هستند که از فکر ساده تماس با موش منزجر می شوند. آنها از پا گذاشتن روی یک جوندگان کوچک و زیرک می ترسند. این قابل درک است. به هر حال موش و موش ساکن زیرزمین و زباله دان هستند. آنها روی پنجه های خود بیماری های عفونی مختلفی از جمله وبا دارند. در اینجا در زنان ترس به اندازه عقل سلیم نیست.
