گاهی اوقات افراد بدون حمایت خانواده و دوستان از تنها ماندن می ترسند. بدون توجه ، ارتباط و شناخت بدترین کابوس برای برخی افراد است. با درک اینکه ترس از تنهایی از کجا ناشی می شود ، می توانید نحوه غلبه بر آن را تعیین کنید.
اجتناب از مشکلات
برخی از افراد تنهایی را به عنوان یک خطر بالقوه می دانند زیرا می ترسند با افکار خود تنها باشند. آنها نمی خواهند به هیچ مشکلی فکر کنند یا خود را غرق در تفکر خود کنند و یا با مسائل حل نشده ای روبرو می شوند. در این حالت ، جامعه فرار از جریان آگاهی خودش است.
اگر تحت تأثیر برخی افکار ناخوشایند قرار گرفته اید ، نگران آینده هستید ، یا برعکس نگران گذشته هستید ، ممکن است تحت فشار قرار بگیرید که شرکت خاصی ندارید. مطمئناً بهترین راه کار این است که روی خود کار کنید ، اما تا زمانی که ترجیح می دهید در مورد مشکلات سکوت کنید ، دوستان ، خانواده و همکاران راهی برای شما خواهند بود.
در این حالت ، نگرانی ها نیازی به بحث و گفتگو ندارند ، و دوستان و خانواده برای لذت بردن از برقراری ارتباط در موضوعات دلپذیر دیگر لازم هستند.
عزت نفس پایین
اگر شخصی کاملاً نمی تواند تنها باشد ، شاید این نتیجه اعتماد به نفس پایین او باشد. چنین افراد ناامنی دائماً به شناخت و تأیید احتیاج دارند. بنابراین ، آنها به سختی می توانند تنهایی را تحمل کنند.
گاهی اوقات ، به دلیل عدم عشق به خود ، شخص تحسین و احترام خود را به دیگری منتقل می کند و به جامعه خود وابسته می شود.
این نوع افراد نیاز به تأیید اهمیت و نیاز خود دارند. در شرایط دشوار ، آنها نمی توانند تصمیم بگیرند که بدون مشاوره کسی چه کار کنند. این اتفاق می افتد که آنها فقط به این منظور رابطه برقرار می کنند که به خود یا خودشان ثابت کنند که جذاب و شایسته همدردی هستند و در مورد احساسات واقعی هیچ بحثی وجود ندارد.
دلزدگی
افراد ناکافی بدون همراهی به راحتی خسته می شوند. اگر شخصی علاقه ، سرگرمی و فعالیتی نداشته باشد ، صحبت با دیگران می تواند یکی از اصلی ترین سرگرمی های او باشد. وقتی فردی به عنوان یک فرد و حرفه ای رشد نکند ، به استعدادهای خود توجه نکند ، از خود خسته خواهد شد.
علاوه بر این ، افرادی هستند که از طریق ارتباط انرژی دریافت می کنند. دیگران پس از صحبت با چنین "خون آشام ها" از دست دادن قدرت و روحیه خاصی احساس می کنند. اما کسانی که با هزینه گفتگو "تغذیه" می کنند احساس بسیار خوبی دارند. تونوس و رانندگی ، خلق و خوی خوب برای مدتی فراهم می شود ، و سپس دوباره نیاز به تبادل انرژی وجود دارد.
غمگینی
بعضی از افراد وقتی احساس بدی ندارند نمی توانند تنها باشند. و افراد زیادی از این دست وجود دارند. این اتفاق می افتد که یک شخص در عضو جامعه متولد شود. و اگر از خوشحالی بتواند بدون داشتن عزیزی در نزدیکی خود ، هرچند به سختی ، مدیریت کند ، پس در لحظات غم و اندوه ، بدون حمایت فرد دیگری ، رنج زیادی می کشد.
در دوره های غم و اندوه واقعی ، ممکن است فرد سعی کند خود را از جامعه جدا کند ، تماس با دیگران را به صفر برساند. این برای فردی که یک فاجعه زندگی را تجربه می کند طبیعی است اما سازنده نیست. معلوم می شود که ترس از تنهایی در بعضی شرایط بیش از حد توجیه پذیر است و یک واکنش دفاعی از یک فرد است.
