سکوت ذهن نتیجه اصلی بسیاری از اعمال معنوی است. روش های مختلفی برای آرام کردن ذهن ما وجود دارد.
معمولاً ذهن ما مملو از افکار و احساسات زیادی است. اگر مدتی خود را رصد کنیم ، متوجه خواهیم شد که دائماً افکار و اندیشه هایی داریم که ما را برای یک ثانیه رها نمی کند.
اینها می تواند قطعه هایی از عبارات یا ملودیهایی باشد که قبلاً شنیده شده ، مکالمه ذهنی با کسی در مورد موضوعات مختلف ، ترس ما ، نگرانی از آینده و افکار دیگر. ذهن ما دائماً در حال سنگ زنی اطلاعات زیادی است. این تجارت معمول اوست.
اوشو راجنیش ، عارف هندی ، ذهن را میمونی دیوانه خواند ، محققان دیگر آن را ماشین می نامند. یک مقایسه بسیار مناسب. ما یک فکر را بدون آنکه به نتیجه منطقی برسد ، انتخاب می کنیم ، به فکر دیگری می رویم و غیره.
روانشناس روانشناسی A. V. كلیوف معتقد است كه ذهن ما مقدار عظیمی از افكار را خرد می كند و تنها هدف آن تغذیه افكار ما با انرژی است. ما به افکار توجه می کنیم و از این رو به آنها تغذیه می کنیم. درست است که این روند هیچ فایده ای برای ما ندارد. ما فقط انرژی خود را صرف افکار غیرضروری و حتی گاهی مضر می کنیم.
این واقعیت که افکار ما در بیشتر موارد غیرضروری است ، نیاز به اثبات ندارد. کافی است که مدتی خود را صادقانه مشاهده کنید.
یکی از توصیه های اصلی ارائه شده توسط A. V. كلیوف این نیست كه به افكار ما توجه كند ، فقط آنها را نادیده می گیرد. به این ترتیب می توان ذهن را آرام کرد و با تمرین مناسب ، سوسو زدن مداوم افکار را متوقف کرد.
بهتر است افکار را به روشی بازیگوشانه نادیده بگیریم ، آنها را مشاهده کنیم و در عین حال نگذاریم آنها ما را در تعامل با آنها درگیر کند. این معمولاً مدتی طول می کشد. ما یک فکر را مشاهده می کنیم ، دیگری ، یک حالت آگاهی را حفظ می کنیم ، اما برخی از افکار قطعاً ما را مجذوب خود می کنند ، و ما خود را در گفتگو با آن خواهیم یافت. در این حالت ، شما فقط باید از نو شروع کنید. با برخی تمرین ها ، زمان هایی که با افکار گفتگو نداریم افزایش می یابد و ذهن ما آرام می شود.
