غم و اندوه می تواند سبک و دردناک ، سبک و دلگیر ، زودگذر و بسیار قوی باشد ، به مالیخولیایی و استیصال تبدیل شود. این احساس برای بسیاری آشنا است و دلایل ناراحتی مردم گسترده و متنوع است.
غم و اندوه از کجا ناشی می شود؟
با وجود این واقعیت که غم و اندوه برای بسیاری آشنا است ، توصیف این حالت دشوار است. به گفته روانشناسان ، غم و اندوه پاسخی احساسی به چیزی منفی است ، که نمایانگر یک تجربه کوتاه مدت و نه چندان عمیق است. غالباً ، غم و اندوه حتی به دلیل حوادثی که در زندگی واقعی اتفاق افتاده اند نیست ، بلکه فقط با فکر کردن در مورد آنها است. برای افراد بدبین ، غم و اندوه حتی می تواند برنامه ها را همراهی کند - آنها از قبل به نقاط قوت و توانایی های خود شک می کنند ، قبل از شروع یک کار مهم شروع به ناراحتی می کنند. غم و اندوه همچنین می تواند بخشی از نوستالژی باشد ، هنگامی که مردم حوادث روزهای گذشته را به یاد می آورند ، و غم و اندوه مبهمی را تجربه می کنند که دیگر قابل بازگشت نیستند.
دلایل اندوه بسیار متنوع است. اگر برخی از افراد ، که با مشکلات جدی زندگی روبرو هستند ، ضمن حفظ خوش بینی ، قلب خود را از دست نمی دهند ، کافی است که دیگران شاهد نارضایتی چیزی غیر دلپذیر یا شنیدن موسیقی جزئی باشند ، تا غمگین شوند. افراد ناپایدار از نظر احساسی بیشتر در معرض غم و اندوه هستند ، گرچه از طرف دیگر ، این احساس برای مدت طولانی در آنها باقی نمی ماند و به سرعت با احساسات دیگر جایگزین می شود.
غم من سبک است
بسیاری از ساخته های موسیقی ، و همچنین فیلم ها یا کتابهایی که احساسات غم انگیزی را برانگیخته اند ، شناخته شده اند. با وجود این واقعیت که آنها باعث شادی آورترین احساسات نمی شوند ، محبوبیت آنها بسیار زیاد است. راز تقاضا برای چنین هنر "جزئی" چیست؟ شاید افراد فرصتی را برای تجربه احساسات جذب کنند ، البته نه خیلی دلپذیر ، اما با دوره های مهم زندگی خود مرتبط هستند. تقریباً همه در طول زندگی خود به اصطلاح "میله های سیاه" داشته اند. با این حال ، همانطور که می دانید ، تاریکی شب قبل از طلوع آفتاب است و پس از دوره های دردناک ، دیر یا زود ، یک شب خنثی یا مثبت شروع می شود. افراد تحت تأثیر یک موسیقی غمگین یا یک فیلم غمگین ، دلتنگی یا حتی مالیخولیایی را تجربه می کنند ، سعی می کنند زمینه عاطفی خود را عادی کنند - به گفته کارشناسان ، در همه چیز تعادل وجود دارد. فرد نمی تواند همیشه شاد یا غمگین باشد ، احساسات معمولاً جایگزین یکدیگر می شوند.
وقتی غم و اندوه می تواند صدمه ببیند
با این حال ، اگر غم و اندوه از بین نرود ، اما بدتر شود و فرد دیگر قادر به تعیین علل وضعیت خود نباشد ، ممکن است به کمک متخصصان نیاز باشد. اگر غم و اندوه بیشتر سایه خلق و خوی به حساب آید ، ناامیدی یا اضطراب ، که می تواند در آن قرار بگیرد ، می تواند بر سلامت جسمی تأثیر بگذارد. اندوه ملایمی که هر از گاهی فرد تجربه می کند یک علامت جدی محسوب نمی شود. اما در مواردی که افراد احساس بی تفاوتی ، مالیخولیا و دلسردی می کنند ، این ممکن است نشان دهنده شروع افسردگی باشد. وقتی چنین شرایطی پیش می آید ، به خصوص اگر فردی تسلیم تلاش دیگران برای "لرزش" وی و خارج شدن از این شرایط نشود ، بهتر است از روانشناس کمک بگیرید.
