باغ درمانی (باغ درمانی) نوعی پیشگیری و توان بخشی از ناتوانی های روانشناختی و جسمی با استفاده از گیاهان است.
باغ درمانی منطقه ای است که هم روانشناسی و هم پزشکی در آن کم مطالعه شده است. با این حال ، قبلاً ارتباطی بین استفاده از فعالیت های باغبانی یک فرد و بهبود سلامت روان وی شناسایی شده است.
کلاسهای باغ درمانی به ترتیب در باغهای گیاه شناسی و همچنین در سایر مکانهای غنی از پوشش گیاهی برگزار می شود. باغبانی مقرون به صرفه به فرد اجازه می دهد تا مرزهای خود را گسترش دهد ، از موانعی که در سر راه او قرار دارد خلاص شود. ابتدای باغبانی از قبل به معنای پیوستن فرد به فعالیتهای مفید اجتماعی است. این می تواند اولین گام برای سازگاری آن در جامعه باشد.
انواع مختلفی از گیاهان به تحریک و رشد حواس حسی انسان ، احساسات لمسی آنها کمک می کند. این برای افراد دارای معلولیت جسمی ، افراد معلول بسیار مهم است. تمام آن تصاویر بصری که فردی را در باغ احاطه کرده اند ، تأثیر مفیدی بر وضعیت روانی درونی او می گذارد.
توانایی رشد گیاه جدید به فرد امید و ایمان به خوبی می بخشد. انگیزه فعالیت های بعدی ظاهر می شود. رشد سالم یک گل به فرد اعتماد به نفس می دهد ، عزت نفس او را افزایش می دهد.
باغ درمانی در حوزه شناختی فرد نیز کمک می کند. برای جلوگیری از مرگ گیاه ، یادگیری نحوه مراقبت از آن ضروری است. با کسب دانش جدید ، فرد به هوش دست می یابد ، حافظه را آموزش می دهد ، یاد می گیرد توجه خود را به سمت درست هدایت کند.
به طور کلی ، باغبانی استرس را به حداقل می رساند ، افسردگی و رفتار پرخاشگرانه را برطرف می کند. حضور در فضای باز همیشه برای سلامت جسمی و روحی مفید است.
