آنها می گویند که هر شخص ترس خاص خود را دارد. این عبارت به ویژه در مورد کودکان کاربرد دارد. ترس را نوعی احساسات منفی می دانند که ماهیتی محافظ و سازگار دارند.
ترس های روانشناختی در کودکان خردسال به دلیل عدم آگاهی از جهان خارج است. به عنوان یک قاعده ، آنها با دیدن اشیا و محیط ناشناخته ، غریبه ها و غیره فراخوانی می شوند. چنین ترس هایی به سرعت از بین می روند و تأثیری در رفتار کودک در آینده ندارند.
ترس های آسیب شناختی کودکان یک شخصیت بارز و مداوم دارند ، همیشه نمی توان آنها را به طور منطقی توضیح داد. آنها رفتار کودکان را مختل می کنند ، در برقراری ارتباط و ارزیابی کافی از واقعیت پیرامون دخالت می کنند. کودکان مبتلا به روان رنجوری که از بیماریهای مادرزادی و اکتسابی مغزی رنج می برند ، ضربه به هنگام تولد سیستم عصبی مرکزی ، خفگی و صرع تمایل بیشتری به چنین ترس هایی دارند.
در بیشتر مواقع ، کودکان دچار ترس وسواسی (فوبیا) می شوند. به عنوان مثال ، ترس از تاریکی ، رعد و برق ، تنهایی ، فضاهای محدود ، ارتفاع و … در سن مدرسه ، ممکن است ترس از مدرسه ، ترس از مرگ ، خفگی وجود داشته باشد. کودکان با ترس های واهی ، از اشیا ordinary یا فعالیت های معمولی (مثلاً شستن در دستشویی) می ترسند.
ترس اغلب با تغییر در رفتار همراه است - سو excessive ظن بیش از حد ، می تواند همراه با بی خوابی و سایر اختلالات خواب ، توهم باشد. ترس شبانه در خواب به وجود می آید و با گریه ، هیجان حرکتی همراه است. در این دوره همیشه نمی توان کودکان را بیدار کرد. چنین حالاتی به مدت 5-20 دقیقه ادامه می یابد ، سپس کودک آرام می شود. صبح این را به خاطر نمی آورد. چنین خوابهایی را می توان با کار زیاد تحریک کرد ، که یک روز قبل از آن دچار ترس شده است (به عنوان مثال ، با دیدن یک فیلم ترسناک).
درمان ترس اساساً در از بین بردن علت آنها است. آنها اغلب به روان درمانی پاسخ خوبی می دهند.
