ترس را همه می دانند. هرکسی در زندگی اش می ترسید. کودک همچنین ممکن است از چیزی ترسیده باشد. این می تواند ترس از غریبه ها ، مرگ ، اتومبیل و … باشد. رایج ترین ترس در سنین پایین ترس از جدایی از مادر است.
کودک ممکن است احساس اضطراب کند ، مثلاً در کودکستان باشد که مبادا او را برده و فراموش شود. ترس تا هفت سالگی مبتنی بر غریزه حفظ خود است. در کودکان 8-9 ساله ترس از یک ماهیت اجتماعی برخوردار است. مانند تنهایی ، مجازات و حتی ترس از مرگ. اگر کودک نگران چیزی است ، توجه به او ضروری است تا ترس به یک ترس تبدیل نشود.
اگر کودک از غریبه می ترسد ، پس نباید او را ترغیب کنید که با غریبه سلام کند و یا اینکه برای ملاقات آمده است ، بلافاصله کودکان را برای بازی در یک اتاق جداگانه بفرستید. کودک باید به آن عادت کند ، به اطراف نگاه کند. پیشگیری خوب از چنین ترس مراجعه به مراکز تفریحی کودکان است. با گذشت زمان ، کودک به محیط شلوغ عادت می کند. مهم است که نوزاد را به خاطر استقلال خود ستایش کنیم.
یکی دیگر از ترسهای رایج در دوران کودکی تاریکی است. تخیل کودک هر سایه ای را به هیولا تبدیل می کند. اگر کودک شما در یک اتاق تاریک ترسیده است ، چراغ روشنایی یا شبانه را در اتاق بگذارید. اگر کودک از صداهای بلند ترس دارد ، پس باید منشا origin آنها را توضیح داد.
به هیچ وجه کودک را نترسانید. شما نمی توانید با انواع باباكاها ، هیولاها ، پلیس ها را بترسانید. کودکان تخیل غنی دارند ، آنها بلافاصله تصاویر ترسناکی را در تصورات خود ترسیم می کنند. فقط یک کودک نو پا وحشت زده تر می تواند از این امر بیرون بیاید. این باعث ترس حتی بیشتر می شود که هنوز مجبورید با آن مبارزه کنید.
ترس های او را برای کودک توضیح دهید ، از ترس خجالت نکشید ، کودک را مسخره نکنید ، حتی اگر برای بزرگسالان خنده دار به نظر برسد. همیشه عشق خود را به کوچولوی خود نشان دهید.
