ما برای خود یک هدف جهانی و الهام بخش قرار داده ایم و با اصرار به سمت آن حرکت می کنیم … به مدت دو هفته. سپس اشتیاق ما به شدت کاهش می یابد ، و در پایان هیچ تمایلی برای پیگیری این هدف وجود ندارد. بنابراین چگونه انگیزه خود را افزایش می دهید؟
مغز ما پیشینی برای ارضای فوری خواسته ها تلاش می کند. به کودکان خردسال نگاه کنید: آنها قادر به کنترل خواسته های خود نیستند و تمایل دارند که اینجا و اکنون لذت ببرند. اما با افزایش سن ، یاد می گیریم که مزایای بلند مدت را نسبت به رضایت کوتاه مدت در اولویت قرار دهیم. به عنوان مثال ، ما تصمیم می گیریم وزن کم کنیم تا سلامتی و جذابیت بیشتری داشته باشیم.
مشکل اصلی این است که چنین تصمیمی در واقع به یک مجموعه اقدامات کوچک روزانه تبدیل می شود: پس از ناهار ، دسر را کنار بگذارید ، به جای استراحت در خانه به باشگاه بروید ، به جای سیب زمینی له شده معمول با کتلت ، شام را با پنیر کوک بخورید و به زودی. این راه حل های کوچک حتی سریعتر از راه حل های بزرگ انرژی را از ما خارج می کنند. و هرچه این تکرار شود ، احتمال اینکه روزی در مقابل وسوسه مقاومت نکنیم بیشتر است.
Willpower منبعی است که با استفاده از آن تمام می شود. با گذشت زمان ، هر تلاش ارادی جدید دشوارتر می شود. ما ناخودآگاه تلاش می کنیم تا به وضعیت راحت و آشنا (البته نه همیشه مفید) برگردیم.
برای رسیدن به همان تجسم هدف ما ، وظیفه ما به شرح زیر است. ما باید اطمینان حاصل کنیم که در مسیر رسیدن به این هدف باید تا حد امکان تصمیمات کوچک بگیریم و در عین حال تصمیم گیری اشتباه (آسان) را تا حد ممکن دشوار کنیم. در اینجا چند استراتژی برای کمک به شما در انجام این کار آورده شده است.
از الگوریتم "اگر … پس …" استفاده کنید
در مرحله اول ، وظیفه شما این است که اهداف را به همان روشی که کامپیوتر وظایف خود را تنظیم می کند ، تنظیم کنید. رایانه گزینه های احتمالی ندارد: این فرمان را دریافت می کند و طبق الگوریتم "اگر … پس …" عمل می کند. بیایید بگوییم شما یک عکس را در رایانه خود باز می کنید ، و او به این فکر نمی کند که از طریق کدام برنامه آن را باز کند و آیا اصلاً آن را باز کند. رایانه طبق اصل کار می کند: اگر کاربر روی این نماد دوبار کلیک کند ، من دستور را به این برنامه خاص هدایت کرده و این پرونده خاص را باز می کنم. شما باید همین کار را انجام دهید.
به عنوان مثال: اگر امروز چهارشنبه است ، من به تمرین در پارک می روم (به هر حال). اعمال را به یک زمان خاص گره نزنید ، بهتر است از چراغ های دیگر برای این کار استفاده کنید. به عنوان مثال ، اگر امروز چهارشنبه است ، من یک ساعت بعد از شام برای آموزش به پارک می روم. اگر عادت جدیدی را با برنامه روزانه خود پیوند دهید بسیار عالی خواهد بود.
محیط خود را با دقت انتخاب کنید
محیط عادی از زندگی عادی حمایت می کند ، این یک واقعیت است. کاری کنید که محیط به سمت هدف باشد نه خلاف. به عنوان مثال ، اگر هر عصر بعد از کار به شیرینی فروشی در راه تهیه کیک می رفتید ، مسیر خود را تغییر دهید تا خود را وسوسه نکنید ؛ با دوستان خود برای پیاده روی و نه در کافه وقت بگذارید تا زیاد غذا نخورید و …
تأثیر مردم را در نظر بگیرید
ما نه تنها تحت تأثیر محیط ، بلکه توسط مردم نیز تحت تأثیر قرار می گیریم. بنابراین ، یافتن افراد همفکر بسیار مهم است. به عنوان مثال ، با یک همکار کاهش وزن خود همراه شوید تا در هنگام ناهار ، وقتی همه به اتاق ناهارخوری بعدی می روند ، ناهاری را که با خود آورده اند بخورند. اگر شخصی در این نزدیکی نیست که شما را همراهی کند ، یک گروه پشتیبانی را به صورت آنلاین پیدا کنید. نتایج و انگیزه خود را با یکدیگر در میان بگذارید. طبق آمار ، دستیابی به ایده های کلی آسان تر از فردی است و فقط برای یک فرد مهم است. از این استفاده کن.
"قانون 20 ثانیه ای" را فراموش نکنید
دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که تصمیم به انجام کاری در صورت کمتر از 20 ثانیه برای ما راحت تر است. بیایید مثالی بزنیم ، باز هم مربوط به کاهش وزن است. اگر دسترسی آسان به غذاهای بی ارزش و شیرین داشته باشیم ، تنها کاری که باید انجام دهیم این است که دراز کرده و آن را مصرف کنیم. بنابراین ، بسیار مهم است که زندگی خود را تا حد ممکن دشوار کنید.شیرینی را در خانه خریداری نکنید ، بنابراین تحقق آرزو را از یک یا دو مرحله (بلند شوید و ببرید) به پنج یا بیشتر برمی دارید (بلند شوید ، لباس می پوشید ، کفش می پوشید ، از خانه بیرون می روید ، به فروشگاه می روید ، انتخاب می کنید ، در صف صندوقدار ایستاد ، پرداخت کرد ، به خانه رفت ، کفش های خود را در آورد ، لباس خود را درآورد ، غذا خورد). هرچه زمان بیشتری برای تصمیم گیری ما صرف شود ، امتناع از آن آسان تر است.
