تعاملات بین متجاوز و قربانیان وی موضوع مطالعه در شاخه خاصی از روانشناسی است - قربانی شناسی (از قربانی لاتین - "قربانی").
روانشناسان متخصص در این زمینه در قربانیان خشونت خانگی استرس ذهنی و فیزیولوژیکی ، احساس فزاینده ترس ، ناامیدی و درماندگی ، تغییرات عمیق شخصیت و اهداف خودکشی را یادداشت می کنند. متخصصان برخی از توصیه ها را برای ارائه کمک های اولیه (فوری) به قربانیان و بعداً با هدف خروج از وضعیت فعلی ارائه داده اند.
قربانی خشونت خانگی قبل از هر چیز باید در مورد محیط خانوادگی خود به شخصی که اعتماد وی را جلب کرده صحبت کند. اگر توانسته اید به هر روشی به او انگیزه دهید تا این کار را انجام دهد ، می توانید در مورد برخی از موفقیت ها صحبت کنید - پس از همه ، آنها معمولاً در مورد خشونت خانگی ، احساس شرم ، گناه ، ترس از اینکه مکالمه برای متجاوز شناخته می شود ، گسترش نمی یابند. گفتگو نباید "تحت فشار" قرار دادن قربانی ، خواستار گفتن همه چیز در یک بار. پس از اطمینان به قابلیت اطمینان مشاور ، خود قربانی نمونه های بیشتری از خشونت و تجربیات خود را برای وی آشکار خواهد کرد.
به هیچ وجه نباید سعی کنید با فرد متجاوز صحبت کنید: همچنین سرزنش قربانی به دلیل بی دفاعی و ناتوانی در مقابله با مقابله غیر قابل قبول است. همدلی تاکتیکی به قربانی کمک می کند تا وضعیت خود را غیرعادی درک کرده و او را ترغیب کند تا به دنبال راه هایی برای تغییر آن باشد.
