متأسفانه نسل فعلی به تدریج اشراف را فراموش می کنند. فرهنگ مدرن ارزشها و آرمانهای کاملاً متفاوتی را در ذهن نسل جوان قرار می دهد. اما هم اکنون نیز افرادی وجود دارند که نجیب بودن برای آنها هنجار زندگی است. اشراف چیست؟
در ابتدا ، اشراف به عنوان ویژگی شخصیتی متولدین نجیب در نظر گرفته می شد ، که از کودکی دانش و هنر را مطالعه می کردند ، و همچنین قوانین خوش اخلاقی و سایر اخلاقیات پذیرفته شده در جامعه بالا را "جذب" می کردند. اما ، همانطور که تاریخ نشان می دهد ، این "خون آبی" نیست که به فرد ویژگی های شخصی خاصی می بخشد. بنابراین ، با گذشت زمان ، افراد شایسته و بسیار بااخلاق فارغ از اینکه از چه عناوین و ثروت مادی برخوردار باشند ، نجیب خوانده می شوند.
اشراف پاکی افکار ، تمایل به انجام کارهای خوب است ، بدون آنکه در عوض چیزی را بخواهید ، مبرا از احساسات اساسی ، میل به زندگی صادقانه ، عادلانه ، معنوی باشید.
سخنان یک شخص نجیب از کارها دور نمی شود ، زیرا او متوجه مسئولیت کامل در برابر افراد اطراف خود و اول از همه در قبال خودش می شود. علاوه بر این ، ویژگی های بد شخصیتی مانند دزدکاری ، تشنگی برای انتقام ، عصبانیت ، قساوت ، خودخواهی ، حسادت در شخص نجیب ذاتی نیست ، قدرت او در بخشش است.
یک فرد نجیب با کد سخت اخلاقی خود زندگی می کند و به عقیده اکثریت نگاه نمی کند. او مستقل و گشوده است. افکار او در جهت خلقت است ، نه تخریب. اشراف واقعی در عشق به همه موجودات زنده در این کره خاکی است ، در تمایل به دستیابی به همه نیازمندان. افراد نجیب به سادگی نمی توانند از کنار فردی که دچار مشکل است عبور کنند. وجدان آنها اجازه این کار را نمی دهد.
چگونه می توان به اشرافیت دست یافت؟ برای این ، لازم است که مرتباً خود را بهبود بخشیم ، از محکوم کردن افراد دیگر خودداری ورزیم ، خود را در مقابل جامعه قرار دهیم. برای نجیب شدن ، باید جلوه های منفی شخصیت را سرکوب کنید ، عشق را به دنیای اطراف خود پرورش دهید ، صداقت ، صداقت و حساسیت را پرورش دهید.
