اغلب در یک محیط ناآشنا ، به ویژه در حضور غریبه ها ، برخی از مردم در کنار آمدن با نیازهای طبیعی دچار مشکل می شوند - ادرار در چنین شرایطی حتی با تمایل شدید غیرممکن می شود. به این بیماری پارورز ، سندرم مثانه منقبض یا به عبارت ساده تر ، ترس از ادرار در انسان گفته می شود. چنین شرایطی بیماری به معنای کامل کلمه نیست ، نام بیماری پاتولوژیک برای آن مناسب تر است ، زیرا در یک محیط آرام در خانه ، مشکلات تخلیه مثانه معمولاً ایجاد نمی شود. بیشتر اوقات این مشکل در مردان مشاهده می شود ، اما گاهی اوقات نیز در زنان اتفاق می افتد. دانشمندان ادعا می کنند هفت درصد از مردم در یک زمان یا زندگی دیگر شرایط مشابهی را تجربه کرده اند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به ضمیر ناخودآگاه خود اعتماد کنید.
ضمیر ناخودآگاه بسیار مراقبت می کند. پلک زدن ، هضم غذا ، نعوظ ، تنفس ، چرخه قاعدگی ، ترشح بزاق و بسیاری از فرایندهای دیگر بهتر است به بخشی از شما سپرده شود که می داند چگونه آنها را کنترل کند: ضمیر ناخودآگاه شما.
اضطراب و توجه آگاهانه در روند طبیعی جسمی اختلال ایجاد می کند. هنگامی که افراد در حالی که آگاهانه سعی در خواب دارند ، به خواب فکر می کنند ، این امر باعث اختلال در خواب می شود و می تواند منجر به بی خوابی شود. به همین ترتیب ، وقتی هوشیاری با عملکرد طبیعی مانند دفع ادرار تداخل می کند ، کل روند آن مختل می شود.
اکنون ، هنگام برنامه ریزی برای رفتن به جایی ، قبل از ترک خانه ، چشمان خود را ببندید و به ضمیر ناخودآگاه خود بگویید: "امروز ، من (هوشیاری) در فرآیندهایی که باید کنترل کنید دخالت نخواهم کرد." ممکن است احمقانه به نظر برسد ، اما این نوع خود هیپنوتیزم به بسیاری از افراد کمرو و مثانه تنگ کمک کرده است.
گام 2
موفقیت خود را تکرار کنید.
تخیل شما ابزاری قدرتمند است ، از آن استفاده کنید.
وقتی واقعاً از توالت در خانه استفاده می کنید ، تصور کنید که در توالت عمومی هستید و کاملاً آرام هستید. این به شما کمک می کند تا برای یک موقعیت واقعی زندگی آماده شوید.
شاید متوجه شده باشید که برخی از سرویسهای بهداشتی عمومی راحت تر از دیگران برای شما راحت هستند. شاید این به دلیل این باشد که آنها کمتر مشغول هستند. لیستی از توالت های سبک ، سختی متوسط و سخت تهیه کنید.
با استفاده از توالت های به اصطلاح سبک به مدت یک هفته شروع کنید. هنگام استفاده از توالت سبک ، وانمود کنید که در توالت فرنگی متوسط هستید. این را به وضوح تصور کنید. سپس به توالت های متوسط بروید. هنگام استفاده از توالت فرنگی متوسط ، وانمود کنید که از توالت فرنگی سخت استفاده می کنید.
مانند هر تمرین ، این تمرین به شما کمک می کند مغز شما را برای یک موقعیت واقعی آماده کند.
مرحله 3
به روزهای قبل از شروع سندرم مثانه محدود کننده فکر کنید.
حوادث مربوط به گذشته نه تنها ذهن ما را به یاد می آورد ، بلکه بدن آنها را به یاد می آورد. بنابراین ، اگر یک حادثه خنده دار را به یاد بیاورم ، ممکن است احساس کنم که دوباره شروع به خندیدن کرده ام. اگر به زمانی فکر کنم که از نظر جسمی بسیار خوب بودم ، می توانم احساس قویتری کنم.
با چشمان بسته ، زمانی را به یاد بیاورید که در توالت عمومی مشکلی در ادرار کردن ندارید. خود را تصور کنید ، آرام باشید و به بدن خود اجازه دهید یک روند طبیعی انجام دهد. با تشکر از این ، ذهن و بدن شما همان احساس قبلی را خواهند داشت. این تمرین را به طور منظم انجام دهید ، و دوباره احساس راحتی می کنید با استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی.
مرحله 4
از یکی از عزیزان خود بخواهید که به شما کمک کنند.
مشکل خود را با یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده در میان بگذارید و از او بخواهید هنگام استفاده از توالت با شما باشد.
بله ، در واقع ، این تنش را از بین می برد. چرا؟ زیرا آنها در این باره خواهند دانست.کمرویی و شرمندگی وقتی پنهان می شوید بوجود می آید. اگر دوست صمیمی شما از مشکل شما اطلاع دارد ، در این صورت حضور او کمتر شما را شرمنده خواهد کرد.
اگر پسر هستید ، با دوست خود در مجاری ادراری مجاور بایستید. اگر خنده دار به نظر برسد ، چه بهتر ، زیرا خنده اضطراب را فرو می نشاند. زنان می توانند ادرار کردن را تمرین کنند یا فقط با یک دوست معتمد در غرفه بنشینند.
ما می توانیم بر هر ترس غلبه کنیم ، نگرش و تمایل به خلاص شدن از علت ترس مهم است. سندرم مثانه محدود یک وضعیت موقتی است. این توصیه ها به شما در حل مشکل پارازیس کمک موثری می کند.
