به طور معمول توصیف این یا آن شخص به عنوان "دو رو" ، افراد دیگر را مجبور می کند تا آنجا که ممکن است ارتباط خود را با او کوتاه کنند. این امر به ویژه در مورد مسائل مربوط به اعتماد یا نجابت صادق است. اما دقیقاً منظور از دوگانگی چیست؟
انعطاف پذیری خوب است
دوگانگی یک ویژگی منفی با رنگ شخص است ، که بیانگر انعطاف پذیری بیش از حد اخلاقی و بی پروایی است. علی رغم این واقعیت که جامعه ، در اصل ، به حق هر شخصی برای داشتن یک یا چند "نقاب" برای موارد مختلف وفادار است ، افراد دو چهره با عدم تأیید و محکومیت درک می شوند. چه تفاوتی بین توانایی معمول رضایت مردم ، سازگاری با آنها و دوگانگی وجود دارد؟
جامعه در رابطه با روابط و معاشرت اجتماعی الزامات خاصی را به اعضای خود تحمیل می کند. این الزامات ، به ویژه ، شامل توانایی اعتراف به اشتباه بودن شخص ، نگاه کردن به وضعیت از دیدگاه حریف ، هنر علاقه به افراد دیگر است. همه این ویژگی ها توصیه می شود توسط روانشناسان و متخصصان ارتباطات توسعه یابد ، زیرا آنها واقعاً قادر به تسهیل روند ارتباطات هستند و آن را م moreثرتر می کنند. با این حال ، در عین حال ، افرادی در جامعه ارزش دارند که می دانند چگونه از موقعیت ، اصول و عقاید خود دفاع کنند. این متناقض است که با تمام تقاضاهای مطبوعات ، تحسین جامعه ناشی از کسانی است که می توانند برای عقاید خود بجنگند. واقعیت این است که قاطعیت شخصیت و عدم تمایل به تغییر دیدگاه فرد برای جلب رضایت اکثریت ، یک م necessaryلفه ضروری برای توسعه جامعه بشری است. تقریباً همه دانشمندان مشهور غیرمتعهد بودند و آماده بودند برای دفاع از عقاید خود دست به هر کاری بزنند.
در اساطیر روم باستان ، خدای دروازه بان یانوس وجود داشت که طبق افسانه ها ، دو چهره داشت. با گذشت زمان ، عبارت "ژانوس دو رو" با یک مرد دو چهره مترادف شد ، گرچه خدا خودش را به چنین چیزی متهم نکردند.
عدم اصول کسی را رنگ نمی کند
در مورد دوگانگی ، این شکل نهایی سازگاری است ، یعنی توانایی سازگاری در سطح بازتاب. یک جمله وجود دارد: "چند نفر ، این همه نظر" و مشکل افراد دو چهره این است که آنها سعی می کنند از همه این عقاید حمایت کنند. این تاکتیک ها فقط تا زمانی مثر است که دو حامل عقاید مخالف در حضور "ابرطلبگرایان" وارد بحث نشوند ، خصوصاً اگر وی قبلاً از هر دو حمایت خود را ابراز داشته باشد. فارغ از اینکه دیدگاه وی در پایان درست باشد ، شهرت وی آسیب خواهد دید ، زیرا افراد به ندرت به کسانی احترام می گذارند که به هیچ وجه نمی توانند به عقاید خود پایبند باشند.
کیفیتی مشابه دوگانگی ، نفاق است. تفاوت اساسی این است که برای منافقین ایجاد انگیزه در اعمال خودخواهانه خود با اهداف عالی وجود دارد.
البته ، تا حدود زیادی ، مردم توسط خود جامعه مجبور به دوگانگی می شوند ، که گاهی اوقات چیزهای مخالف را از اعضای خود می طلبد: توانایی اجتماعی شدن از یک سو و پایبندی به اصول از سوی دیگر. این امر به ناچار به این واقعیت منجر می شود که افراد با اراده ضعیف سعی در جلب رضایت همه طرف های علاقه مند دارند و هزینه آن را با اعتبار خود پرداخت می کنند. با این حال ، نباید به دنبال دلایل اجباری تکراری بود. برخی از افراد قادرند اصول خود را بدون هیچ گونه تأثیر خارجی ، فقط "مطابق با روحیه خود" تغییر دهند. این نوع دوگانگی است که به ویژه محکوم می شود. در پایان ، می توان شخصی را درک کرد که برخی از دیدگاه ها را به خطر انداختن سلامتی یا زندگی کنار گذاشته است ، اما کسانی که به راحتی از یک طرف مخالف به طرف دیگر می روند ، خواهان تحقیر هر دو طرف هستند.
