هر دو تأثیر و استرس با احساسات منفی شدید ارتباط مستقیم دارند. با این حال ، تفاوت زیادی بین این دو وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. در عمل قضایی اهمیت ویژه ای به آن داده می شود.
تأثیر و استرس چیست
عاطفه یک هیجان عاطفی روشن و شدید است ، که در آن فرد کنترل خود را از دست می دهد ، غیرقابل کنترل می شود ، فکر منطقی را متوقف می کند. به عنوان یک قاعده ، چنین وضعیتی ناشی از تغییر شدید شرایط مهم برای شخص یا تحریک سیستماتیک عصبانیت است که به یک تأثیر جدی و ناخوشایند منجر می شود. در حالت اشتیاق ، مردم عصبانی می شوند. در این لحظه ، آنها می توانند فریاد بزنند ، به کسی که در آن نزدیکی است ضربه بزنند ، چیزی را بشکنند ، حتی اگر دلیل عصبانیت آنها نباشد.
علی رغم این واقعیت که در حالت اشتیاق فرد نمی تواند اعمال خود را کنترل کند ، در مرحله اولیه هنوز توانایی خاموش کردن فلش و کشیدن خود را دارد.
استرس به دلیل واکنش فرد در برابر شرایط شدید یا فشار جدی طولانی مدت که برای روان مضر است ایجاد می شود. این وضعیت به ویژه در دوره های دشوار زندگی همراه با پروژه های طلبکارانه ، مشکلات در محل کار ، امتحانات دشوار یا شرایطی مانند طلاق و اخراج شایع است.
چه تفاوتی بین تأثیر و استرس وجود دارد
یکی از مهمترین تفاوتهای این دو حالت مدت زمان آنهاست. استرس تمایل دارد که برای مدت زمان نسبتاً طولانی ادامه یابد. وی می تواند برای چند روز یا حتی هفته ها شخص را آزار دهد: به ویژه در جلسات ، اجرای پروژه های مهم تجاری. تأثیر آن خیلی طولانی نمی شود و بیشتر به یک فلاش درخشان شباهت دارد.
مدت زمان قرار گرفتن در معرض استرس به پایداری روان فرد بستگی دارد. با این حال ، در هر صورت ، این حالت بیش از زمان تأثیرگذار ادامه می یابد.
تفاوت بسیار مهم دیگر این دو مفهوم این است که در حالت استرس ، فرد تمام منابع درونی خود را برای نجات و جستجوی راهی برای خروج از یک وضعیت خطرناک بسیج می کند ، حتی اگر موفق نشود ، اما در حالت اشتیاق ، برعکس ، او می تواند مرتکب اقداماتی شود که برای زندگی خود خطرناک است ، از جمله عجله به دشمن مسلح.
استرس یا هنگامی که فرد سعی می کند با احساسات منفی کنار بیاید و حداقل صدمه ای به خود وارد کند ، دچار حالت بی حسی می شود یا به او فرصت می دهد تا به سرعت پیمایش کند و راهی برای برون رفت از این وضعیت پیدا کند. عارضه با تنگی فوری هوشیاری مشخص می شود: تعامل طبیعی تحریک و مهار مختل می شود و فرد توانایی تفکر را از دست می دهد. در نتیجه ، تحت استرس ، یک شخص می تواند استدلال کند ، و در یک حالت اشتیاق ، تشکیلات زیر قشر "آزاد می شوند" ، و این منجر به این واقعیت می شود که رفتار هوشمندانه با واکنش های بدیع جایگزین می شود.
