عشق به خود موضوعی دردناک است که یافتن پاسخی برای آن دشوار است. اینترنت مملو از مقالاتی در این زمینه است ، اما توصیه های واضح بسیار کمی در میان آنها وجود دارد. فرد ، با خواندن توصیه های مبهم ، حتی بیشتر گیج می شود. موارد زیر فقط تکنیک های خاصی برای توضیح چگونگی دوست داشتن خود هستند.
اول ، شما باید درک کنید که عشق به خود چیست و چگونه آن را احساس کنید. چگونه می توان فهمید وجود دارد یا نه؟ چندین ویژگی مشخص وجود دارد.
شخصی خود را دوست دارد:
- حتی این س askال را نمی پرسد "آیا من خودم را دوست دارم؟"
- بیشتر اوقات با خودش هماهنگ است.
- هرگز به ذهن خطور نمی کند که از خودش عیب جویی کند.
- از احساس گناه یا پشیمانی رنج نمی برد - او خود را تأیید می کند
- انتقاد از دیگران باعث اضطراب و افسردگی نمی شود.
- او خودش از کسی انتقاد نمی کند.
- غالباً روحیه خوبی دارد.
- خوشحالم که به دیگران کمک می کنم ، آنها را خوشحال می کنم ، لطفا
- چیزهای کوچک در زندگی و مشکلات روزمره او را آزار نمی دهد.
بسیاری از مردم عشق به نفس را با خودخواهی ، خودمحوری ، غرور و بمب گذاری اشتباه می گیرند. اما اینها چیزهای کاملاً متفاوتی هستند. عشق به خود یک حالت آرام است ، عدم دوست داشتن ، انتقاد از خود و تناقضات درونی است. این زمانی است که فرد برای شادی به کسی احتیاج ندارد ، از نظر آسیب شناسی به چیزهایی وابسته نیست. او با خودش خوب است و در جامعه با مردم خوب است ، از نظر داخلی در هر محیطی خوب است ، زیرا در خانه است - و این بهترین شرکت است.
خودمحوری ، به نوبه خود ، اغلب به عنوان تمایل به اثبات خود و دیگران نشان می دهد که او چه فرد فوق العاده ای است و چگونه خودش را دوست دارد. عشق به خود یک کار درازمدت است.
درک چگونگی شروع همه چیز مهم است
افرادی هستند که به طور پیش فرض ، از بدو تولد تا به امروز ، خود را دوست دارند. این در دو حالت اتفاق می افتد:
- از کودکی والدین به کودک القا می کنند که او بهترین است ، که او یک فرد بزرگ است.
- در بزرگسالی ، یک یا چند نفر وجود دارند که از آنها حمایت و تمجید می کنند ، در نتیجه باعث افزایش اعتماد به نفس می شوند. به عنوان مثال ، زن توسط مرد مورد پرستش قرار می گیرد. اگر این مدت طولانی اتفاق بیفتد ، پس خود دختر باور می کند که خوش تیپ است.
اگر فردی بزرگسال و خودکفا مشاهده کردید که "بدون هیچ گونه حمایت اخلاقی از بیرون ،" خود را "ساخت" ، بدانید که این خود تکیه گاه خود است. او برخی کارهای داخلی را با خود انجام داد ، عقده های خود را مانند علف های هرز از بین برد.
تعیین اینکه از چه لحظه احساس ناراحتی روانی می کنید مهم است. شناسایی منبع عدم علاقه به شما کمک می کند تا با همکاری با یک روانشناس این مشکل را برای همیشه از بین ببرید. به تنهایی می توانید با کمک تکنیک های ساده و قابل درک به خود کمک کنید. هر یک از آنها در نوع خود موثر است.
تأییدیه ها
اینها فقط کلماتی نیستند که شما می گویید. اینها کلمات اعتقادی هستند که بار معنایی لازم را به همراه دارند. به عنوان مثال ، به صورت مثبت روشن به خود بگویید "من همه کارها را درست انجام می دهم!". در این مرحله سعی کنید تا آنجا که ممکن است به آنچه گفته شد ایمان داشته باشید. تأییدیه ها به صورت جداگانه تنظیم و انتخاب می شوند. کسانی که در روح شما طنین انداز هستند را انتخاب کنید. هر زمان که ممکن است عبارات را هرچه بیشتر تکرار کنید. می توانید درست صبح از مقابل آینه شروع کنید. به خود بگویید که چقدر خوش تیپ هستید.
بر نقاط قوت تمرکز کنید
هر فرد ویژگی های مثبت زیادی دارد. آنها را در خانه خود پیدا کنید و هر بار به یاد داشته باشید که چقدر در شما خوب است. سعی کنید هر روز چیز جدید و زیبایی در خود پیدا کنید و به لیست نقاط قوت خود اضافه کنید. فقط به نکات مثبت توجه کنید. متوجه کاستی ها نشوید ، چشم پوشی کنید ، آنها را نادیده بگیرید.
پذیرش مطلق
همه چیز را در خود تأیید کنید! این امر هم در ظاهر و هم در رفتار اعمال می شود. به یاد داشته باشید که معیارهای زیبایی توسط شخصی ابداع و تحمیل می شود ، اما در واقع آنها وجود ندارند. و اعمال و رفتارها به طور کلی نمی تواند بدون ابهام ارزیابی شود ، زیرا هر کس حقیقت خاص خود را دارد.حتی وقتی "اشتباه" می کنید ، به نوعی این کار را می کنید. همیشه انگیزه شخصی وجود دارد ، بنابراین رفتار شخص همیشه با چیزی توجیه می شود.
کنترل فکر
آنچه را که در طول روز درباره آن فکر می کنید مشاهده کنید. و بهتر است آن را یادداشت کنید. به این ترتیب است که یک تصویر نشانگر از وضعیت درونی فرد پدیدار می شود. گرفتن افکار کار آسانی نیست اما امری عادت است. وقتی یاد گرفتید ، به مرحله دوم بروید - افکار را فیلتر کنید و قضاوت های منفی را حذف کنید. به محض بروز انتقاد از خود یا احساس گناه ، بلافاصله با تلاش اراده ، آنها را از سر خود بیرون بریزید ، و اظهارات خود را تکرار کنید.
حالت بدنی
همانطور که می دانید افراد بدنام مانند یک علامت سوال هستند: آنها خم می شوند ، قوز می شوند ، شانه ها پایین می آیند و چشم هایشان کسل کننده است. اگر احساس مشابهی دارید یا انعکاس مشابهی را در آینه دیدید ، پس فقط پشت خود را صاف کنید. این یک روش آمبولانس است. اگر احساس عدم اطمینان می کنید ، حالت خود را صاف کنید و احساس بهتری خواهید داشت. این روش به شما کمک می کند هنگام برقراری ارتباط با افراد با نفوذ و شخصیت هایی که به دنبال تحقیر هستند ، به شما بخندند.
صحبت با کودک درون
تکنیک جالب دیگری که هدف آن چرخش به درون است. روانشناسان می گویند که همه بزرگسالان در واقع کودک هستند. و آسیب های دوران کودکی به جایی نمی رسد. آنها در اعماق روح پنهان می شوند ، خود را پنهان می کنند ، اما بدون هیچ اثری ناپدید نمی شوند. و شما باید با آنها کار کنید. از نظر ذهنی خود را به دو قسمت تقسیم کنید: یک بزرگسال و یک کودک. هر دو شخصیت شما هستید. حالا شما بزرگتر ، با خود کودک صحبت کنید. بپرسید چه چیزی کودک را نگران می کند ، چرا غمگین است ، از چه چیزی می ترسد ، چه کسی را دوست دارد و چه کسی را دوست ندارد و چرا … سtionsالات می توانند هر گونه سوال باشند. نکته اصلی این است که منجر به پاسخ های کلیدی می شوند. شما ، از کودکی ، صادقانه به همه س questionsالات پاسخ می دهید ، مطمئن باشید که در مقابل شما نزدیک ترین فردی است که می توانید به او اعتماد کنید. چنین گفتگویی می تواند بسیاری از تعارضات داخلی را روشن و از بین ببرد.
توجه به صدای درونی
به احساسات خود 100 درصد اعتماد کنید. از این گذشته ، این شما هستید که واقعی هستید! به شهود خود گوش دهید ، به احساسات خود توجه کنید. صدای درونی هرگز کسی را ناامید نکرده است. برعکس ، این رمز حقیقت شماست. هر روز برای این کار وقت بگذارید. حداقل 10 دقیقه در سکوت بمانید ، تنها با خود باشید.
نباید همه تکنیک ها را یک باره انجام دهید. ابتدا مواردی را که بیشتر دوست دارید انتخاب کنید و آنها را تمرین کنید. سپس به سراغ دیگران بروید. کار داخلی و یافتن هماهنگی سر و صدا را تحمل نمی کند.
