در روند خودشناسی ، فرد در مورد خود نظر می دهد: توانایی ها و توانایی های خود. فرد اصول اخلاقی و خصوصیات روانشناختی و همچنین جایگاه خود را در جامعه تعیین می کند. در نتیجه ، عزت نفس کافی ، دست کم گرفته شده یا بیش از حد ارزیابی شده ایجاد می شود که بر اساس آن تعامل و اتخاذ تصمیمات مسئولانه در زندگی وجود دارد.
عزت نفس کافی
وقتی شخصی با خودش و دنیای اطرافش هماهنگ باشد ، عزت نفس صحیحی در او رشد می کند. او تلاش می کند تا نسبت به خود ، افراد نزدیک و آشنایان عینی باشد: او می فهمد که هر کس مزایا و معایب خاص خود را دارد ، آنها را متوجه می شود ، اما بر ویژگی های منفی تمرکز نمی کند.
یک شخص خودش و دیگران را همانطور که هست می پذیرد و بر اساس داده های عینی موجود عمل می کند. چنین شخصی هوشیارانه توانایی های خود را ارزیابی می کند و به دنبال درک کامل خود به عنوان یک شخص است. او در مورد شکست ها ، نظرات دیگران آرام است و از دیگران انتظار کمک ندارد.
فردی با عزت نفس کافی به خود اعتماد می کند ، فعال است و با خوش بینی به زندگی نگاه می کند.
عزت نفس پایین
اگر فردی از اعتماد به نفس پایینی برخوردار باشد ، ترسو و ناامن رفتار می کند. او برای خودش تصمیمی گرفت که از بسیاری جهات به دیگران باخته و قادر به تغییر چیزی نیست. در نتیجه مجموعه حقارت موجود ، اهداف و دستاوردهای بالایی وجود ندارد.
فرد تلاش می کند تا نامرئی باشد ، به راحتی آسیب پذیر باشد و دائماً از او مشاوره می خواهد. او به نظر شخص دیگر ، ابتکار عمل و شخصیت ضعیف وابسته است.
عدم امنیت و انتقاد از خود بیش از حد در نتیجه تربیت نامناسب بوجود می آید ، که به معنای محافظت بیش از حد یا برخورد بیش از حد است. در نتیجه ، الگوی رفتاری بازنده شکل می گیرد: در ذهن ها احتمال موفقیت انکار می شود و جستجوی افراد مقصر در دادگاه های آنها صورت می گیرد.
افرادی که دارای عزت نفس پایین هستند قادر به درک توانایی های طبیعی خود نیستند.
عزت نفس افزایش یافته است
افرادی که از عزت نفس بالایی برخوردارند ، تصویر شخصی خود را ایده آل می کنند و تصویر شخصی خود را از یک شخص بی عیب و نقص در تصورات خود ایجاد می کنند. عزت نفس بالا شامل مقایسه توانایی های فرد با دستاوردهای دیگران است. در عین حال ، با مشاهده اشتباهات و کاستی های دیگران ، آنها دائماً شواهدی از انحصارطلبی خود جمع می کنند.
چنین افرادی نمی خواهند متوجه اشتباهات ، عدم صلاحیت و رفتار غلط خود شوند. آنها به برتری ، درستی و حقانیت خود متقاعد می شوند و با اعتماد به نفس رفتار می کنند ، و گاهی سرکشی می کنند.
افرادی که از عزت نفس بالایی برخوردارند بلند پرواز و سلطه جو هستند ، امتناع و اعتراض را قبول نمی کنند. به دلیل پشتکار و عزم راسخ ، اغلب نتایج بهتری از آنچه توانایی آنها اجازه می دهد ، کسب می کنند.
عزت نفس بیش از حد در افرادی که به عنوان بت های خانواده تربیت شده اند بوجود می آید: از کودکی آنها بالاتر از همه بودند ، و هرگونه دستاورد ناچیز را تحسین می کردند.
افراد با اعتماد به نفس تلاش می کنند تا همه اطرافیان خود را در تحقق اهدافشان مشارکت دهند ، آنها معتقدند که همه چیزی را مدیون آنها هستند.
