عصبانیت کودکان چیزی بیش از دستکاری احساسات والدین نیست. جیغ ، گریه ، زیر پا زدن ، گاز گرفتن ، خراشیدن و سایر "روش های اقناع" توسط کودک به طرز ماهرانه ای استفاده می شود. شکست شیوع خشم و عصبانیت کودکانه تنها در صورت مشاهده آرامش مطلق امکان پذیر است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در خانه با کودک خود صحبت کنید. برای کودک خود توضیح دهید که هنگام هیستریک چه احساسی دارید - و آنچه کودک تجربه می کند را دریابید. فراموش نکنید که دلیل امتناع شما از خرید چیزی یا رفتن به جایی را به او بگویید.
گام 2
خویشتنداری و صبر را حفظ کنید. اگر کودک شما در مورد اسباب بازی ای که درست در فروشگاه خریداری نکرده است ، عصبانی می شود ، به هیچ وجه اصرارهای عاطفی اولیه را آزاد نکنید. کودک را مطمئن یا متقاعد نکنید. تحت هیچ شرایطی از حمله استفاده نکنید. یک "نه" را قاطعانه بگویید و تا جایی که کودک به آرامش برسد ، بایستید.
مرحله 3
کودک را با عصبانیت خود تنها بگذارید. اگر کودک در یک مکان عمومی رسوائی می کند ، در همان نزدیکی بایستید و در برابر بازیهای کودک خود واکنشی نشان ندهید. از پاسخ دادن به نظرات رهگذران خودداری کنید. آنها هیچ ارتباطی با روند آموزشی ندارند.
مرحله 4
سعی کنید تا زمان "تنبیه" آرام باشید. اگر به کودک خود اطلاع دهید که قادر به دستکاری شما نیست ، کودک به سرعت از هیستریک خسته می شود. کودک درک خواهد کرد که روش های او به درد شما نمی خورد.
مرحله 5
به کودک خود بیاموزید که احساسات منفی را به صورت کلامی بیان کند. کودک باید بتواند در مورد احساساتی که در لحظه طرد شدن تجربه می کند با شما ارتباط برقرار کند. نارضایتی ، عصبانیت یا کینه ابراز شده توسط کودک به جلوگیری از احساس خشم کمک می کند.
