روش انتقال اطلاعات به 2 نوع کلامی و غیرکلامی تقسیم می شود. فرم کلامی به عنوان راهی برای برقراری ارتباط بین افراد گفتار فرد است. ارتباطات غیر کلامی شامل حالات صورت ، حرکات و حرکات بدن است.
مفهوم و ماهیت پرخاشگری کلامی
تعامل افراد ، یعنی انتقال اطلاعات ، تبادل احساسات و برداشت ها از طریق تماس کلامی ، ارتباط کلامی نامیده می شود. هنگام برقراری ارتباط ، افراد نه تنها اطلاعات مربوط به یک شی ، واقعه یا پدیده را به اشتراک می گذارند ، بلکه نگرش خود را نسبت به آن ابراز می کنند. این اصل ارتباطات است: شرکت کنندگان در گفتگو به دنبال تأثیرگذاری بر یکدیگر هستند ، سعی می کنند از دیدگاه خود متقاعد شوند یا احساسات خاصی را برانگیزند. عمل ارتباطی تهاجمی در این مورد با این واقعیت مشخص می شود که شرکت کننده در مکالمه به عنوان یک مهاجم عمل می کند و افکار ، احساسات ، عواطف خود را با کمک پرخاشگری گفتاری بیان می کند.
پرخاشگری کلامی روشی برای ابراز احساسات منفی از طریق کلمات است. لازم به ذکر است که گفتار ابزاری جهانی برای برقراری ارتباط بین افراد است. بنابراین ، پرخاشگری کلامی با تأثیر منفی گفتار مشخص می شود. بنابراین ، رفتار تخریبی (تخریبی) شخص ، که در آن او با کمک فریاد ، توهین ، آزار یا تهدید ، نگرش خود را نسبت به شرایط ابراز می کند ، به عنوان پرخاشگری کلامی شناخته می شود.
پرخاشگری کلامی یک رفتار ضد اجتماعی محسوب می شود ، زیرا می تواند باعث اختلالات روانی و انحراف شود. غالباً ، تظاهرات واضح پرخاشگری کلامی با خشونت فیزیکی محدود می شود. دلایل رفتار تهاجمی گفتاری عدم رضایت ، اختلاف نظر یا نگرش متناقض فرد نسبت به وضعیت فعلی است.
به طور کلی ، هدف متجاوز جلب توجه ، تسلیم اراده وی ، افزایش عزت نفس متجاوز با کوچک شمردن شأن شخصیت حریف است. لازم به ذکر است که از مظاهر نهان پرخاشگری کلامی ، به عنوان مثال ، شوخی های شیطانی ، محکومیت غیرمستقیم یا اتهامات ، به عنوان تظاهرات ضعیف پرخاشگری یاد می شود.
رفتار انسان می تواند آگاهانه و ناخودآگاه باشد ، بنابراین ، پرخاشگری کلامی نیز می تواند توسط مهاجم به طور هدفمند و ناخواسته مورد استفاده قرار گیرد. پرخاشگری کلامی (گریه ، هیستری) می تواند به عنوان ابزاری برای دستکاری رفتار گفتگو کننده مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال ، متجاوز سعی می کند ترحم و همدردی را برانگیزد تا به خواسته خود برسد.
حوزه پرخاشگری کلامی
مردم هر روز با گفتاری تهاجمی روبرو می شوند: در فروشگاه ، محیط کار ، حمل و نقل ، در خیابان. پرخاشگری کلامی و بروز احساسات خصمانه حتی در خانواده یافت می شود: انتقاد ، سرزنش ، اتهام. والدین باید از پرخاشگری کلامی خودداری کنند زیرا کودکان این رفتار را می آموزند.
ارتباطات پرخاشگرانه در میان کودکان نوجوان ، به ویژه کودکان بی سرپرست و خانواده های تک والد معمول است. چنین کودکانی در نتیجه آسیب روانی بیشتر مستعد رفتارهای ضد اجتماعی هستند. جدا شدن از والدین ، کمبود محبت و تأیید منجر به تحریف جهان بینی و خودآگاهی یک نوجوان می شود.
مشخص است که میزان پرخاشگری در بزرگسالان نسبت مستقیم با عزت نفس دارد. تلاش برای رهبری و احساس برتری نسبت به دیگران با پرخاشگری کلامی مشخص مشخص می شود. پرخاشگری گفتاری می تواند در مواردی که نوجوان احساس ناامنی می کند و از دیگران احساس خصومت می کند ، به عنوان وسیله دفاعی خود را نشان دهد.
باید پرخاشگری گفتاری را کنترل کرد و احساسات منفی را باید به احساسات مثبت تبدیل کرد. به عنوان مثال ، توصیه می شود تنش درونی و احساسات منفی را به سمت ورزش ، فعالیت های خلاقانه و سازنده سوق دهید.روانشناسان توصیه می کنند که تسلیم تحریکات متجاوز نشوند و با پرخاشگری کلامی پاسخ ندهند.
