درگیری در هر مجموعه ای بوجود می آید. آنها در خانواده ، در محل کار ، در میان اقوام و دوستان هستند. در این حالت ، برخوردی از منافع مختلف رخ می دهد و یافتن نوعی راه حل که در این شرایط بهینه باشد ضروری می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
درگیری یک پدیده بحث برانگیز است. اگر شرکت کنندگان یکدیگر را سرزنش کنند ، با هم مشاجره کنند و نتوانند راه درست را پیدا کنند ، گاهی اوقات می توان منفی نامید این امر منجر به زوال روابط ، ادعاها و شکایات می شود. اما گاهی اوقات این وضعیت این امکان را فراهم می کند که با روش جدیدی به مسائل نگاه کنیم ، تا رویکرد موفق تری از آنچه قبلاً پیشنهاد شده بود ، پیدا کنیم. این امر در صورتی اتفاق می افتد که شرکت کنندگان به دنبال راهی برای خروج با یکدیگر ، ارائه ایده های مختلف ، ترکیب گزینه های پیشنهادی باشند.
گام 2
همکاری درمورد یافتن راه حلی است که مناسب همه طرفها باشد. هیچ یک از شرکت کنندگان بر موضع خود پافشاری نمی کنند ، بلکه فقط راه حل خود را ارائه می دهند ، دیدگاه خود را بیان می کنند. این فرصت های جدیدی ایجاد می کند. معمولاً همزیستی دیدگاه های مختلف راه های موثری برای برون رفت از چنین بحرانی فراهم می کند. این روش برای تیم های دوستانه مناسب است ، جایی که هیچ کس نمی خواهد با هزینه دیگران ، جایی که منافع جمعی بالاتر از منافع شخصی است ، برجسته شود.
مرحله 3
محل اسکان نیز راه خوبی برای خروج از منازعه است. این روش زمانی به کار می رود که منافع مدیریت و زیردستان با هم درگیر شوند. در این حالت ، موقعیت کسی که از نظر منزلت بالاتر باشد یا از نظر اخلاقی قویتر باشد ، گرفته می شود. شرکت کننده دوم ، بدون تأکید بر عقاید وی ، فقط با نظر شخص معتبر موافق است. گاهی گریز از رویارویی آسانتر از باخت در برخورد با حریف نابرابر است. سازگاری را نمی توان یک ضعف نامید ، این اغلب یک تصمیم استراتژیک است که به شما امکان می دهد در محل کار بمانید ، روابط دوستانه ای با دیگران برقرار کنید.
مرحله 4
تعارضات را می توان با اجبار حل کرد. شرکت کنندگان در این رویداد می توانند مجبور به تصمیم گیری خاص شوند. در اینجا وضعیت اجتماعی ، موقعیت ، حداکثر تجربه ، موقعیت مستدل تر می تواند به عنوان یک بحث سنگین عمل کند. با داشتن یک اولویت خاص ، شخص تصمیم خود را تحمیل می کند ، این تصمیم است که به عنوان صحیح پذیرفته می شود ، و بر این اساس تعارض حل و فصل می شود. بعضی اوقات این خود نوعی تصدیق نفس به هزینه دیگران است.
مرحله 5
به سادگی برای شرکت نکردن در این اقدام می توان از هرگونه درگیری جلوگیری کرد. در این صورت نیازی به ابراز عقیده و استدلال ندارید. این رفتار عاقلانه است ، زیرا شما نیازی به نشان دادن خود ندارید. مناسب برای افرادی که نمی خواهند مورد توجه واقع شوند ، به دنبال ترویج ایده های خود نیستند و یا به سادگی آنها را ندارند. این روش برای کسانی است که جاه طلبی بزرگی ندارند یا سعی می کنند خود را از طریق موقعیت های مشکل درک نکنند. بعضی اوقات به درد کسانی می خورد که بی معنی بودن هر تقابلی را درک می کنند.
مرحله 6
سازش همچنین فرصتی را برای یافتن راهی مناسب برای تسویه حساب فراهم می کند. به نظر می رسد همکاری است ، اما در این حالت ، هر طرف امتیاز می دهد ، بخشی از نیازها یا عقاید خود را رد می کند. در نتیجه ، ایده جدیدی مطرح نمی شود ، بلکه چیزی در این بین مناسب همه طرف های درگیری است.
