انسان ذاتاً سخت دل نیست. چنین ویژگی های شخصیتی در نتیجه تجربیات منفی با افراد دیگر حاصل می شود. آنها به عنوان نوعی پوسته محافظ برای شخصی که زمانی درد بسیار شدیدی داشته است ، عمل می کنند.
در بیشتر موارد ، انسان ها به طور طبیعی خشونت ندارند. آنها در نتیجه ارتباط و تعامل با افراد دیگر چنین می شوند. همه ما متفاوت هستیم - کسی حساس تر و مهربان تر است ، و شخصی سرد و خودخواه است. همه ما برای یادگیری دروس خاصی به این دنیا می آییم.
فرایند ارتباط آسان نیست. مردم ، که مشکلات و رنج هایی را پشت سر گذاشته اند ، نرم و مهربان می شوند ، اما نه همه. شخصی خودش تصمیم می گیرد که اگر زندگی ظالمانه و ناعادلانه نسبت به او رفتار کرده باشد ، پس حق دارد با همان سکه پاسخ دهد.
در بیشتر موارد ، تظاهر قساوت ، پنهان بودن درد درونی و دفاع از خود است. فردی به طور ناخودآگاه احساس ضعف ، آسیب پذیری و رها شدن می کند ، اما نمی خواهد آن را بپذیرد. وی معتقد است که مظاهر قساوت نمایانگر قدرت و شخصیت است.
همچنین ، قساوت را می توان در شخصی یافت که از همه لحاظ به اندازه کافی موفق باشد. این اتفاق زمانی می افتد که فرد در زندگی خود سختی و سختی را تجربه نکرده باشد. او نمی فهمد که ممکن است دیگری صدمه دیده باشد.
انحرافات شخصیتی روانشناختی مانند سادیسم و بی رحمی بسیار شبیه یکدیگر هستند و اغلب با هم آشکار می شوند. این امر به ویژه در مورد محیط نوجوان صادق است.
