تنبلی موتور پیشرفت نیست ، بلکه مخرب ترین کیفیت انسانی از همه است. این اوست که به عنوان مانعی در مسیر موفقیت ایستاده ، اجازه ورزش نمی دهد ، در کار دخالت می کند. چه چیزی آنجاست! خانه های تحت سلطه تنبلی کثیف و ناراحت کننده هستند.
روزهایی هست که می خواهید تنبل باشید. و بعضی اوقات می توانید از عهده تهیه آن برآیید ، به خصوص اگر لحظات پر تنشی در روز قبل وجود داشته باشد. اما وقتی تنبلی به روشی برای زندگی تبدیل می شود ، نه تنها بد نیست ، بلکه ترسناک است. زندگی به باتلاقی تبدیل می شود که عمیق تر و عمیق تر می شود. همه چیز مانند یک گلوله برفی در حال رشد است. و در ابتدا تنبل برای توبیخ مقامات ، و ظاهر نامرتب و آپارتمان پاک نشده شرمنده است. اما پس از آن ناراحتی در پس زمینه محو می شود ، سطح آرزوها به طور قابل توجهی کاهش می یابد و فرد بی سر و صدا و با آرامش همراه با جریان شناور می شود ، در حالی که انجام تعویق بیشتر غیرممکن است کاری انجام می دهد. در این حالت باید سریعاً از تنبلی خلاص شوید.
به عنوان یک قاعده ، تقریباً همه افراد تنبل بدنام و ناامن هستند. اینها افرادی هستند که مانند آتش از انتقاد دیگران می ترسند و به نظر آنها می رسد که توانایی انجام کاری خوب را ندارند. با گذشت زمان ، این مسئله چنان در ذهن ریشه دارد که فرد معمولاً دست از انجام کاری برمی دارد ، تا مورد تمسخر قرار نگیرد. این در حال حاضر یک بیماری است. در اینجا ، اگر راهی برای کنار آمدن خود وجود ندارد ، کمک یک متخصص لازم است.
به طور کلی می توانید از طریق چند روش ساده با تنبلی کنار بیایید. اگر نمی توانید خود را به کار وادارید ، می توانید از قانون پنج دقیقه استفاده کنید. در واقع کار می کند. به عنوان مثال ، پنج دقیقه برای کار - ده دقیقه برای استراحت. معمولاً پس از مدتی کار کردن ، متوقف کردن مشکل است. این روند به تأخیر می افتد ، و هنگامی که بیش از نیمی از کار انجام شود ، متوقف کردن شرم آور است.
هنگامی که مجبور به انجام کاری هستید ، باید آن را کمتر در ذهن خود بچرخانید. فکر کردن روی کار فقط سخت است ، اما انجام آن کار دشواری نیست. برعکس ، اگر به اندازه کافی سخت کار کنید ، می توانید چنان انفجار انرژی را احساس کنید که انجام مجدد یک سری کارها از هر زمان دیگر آسان تر خواهد بود.
کار استاد می ترسد. این یک داستان نیست ، بلکه خرد عامیانه است. وقتی مسئله دشواری پیش رو دارید ، همیشه می خواهید آن را به تعویق بیندازید. این اساساً اشتباه است. برعکس ، شما باید آستین خود را بالا بزنید و با جسارت به کار خود بپردازید. این همه قایقرانی ساده خواهد بود.
وقتی کار بزرگ است ، شما نمی خواهید آن را انجام دهید. در این حالت ، شما باید آن را به مراحل کوچک تقسیم کنید. نه مثلاً دو یا سه بلکه ده. و مرحله به مرحله آن را انجام دهید. از این گذشته ، حتی کوه عظیم سنگی را می توان روی یک سنگریزه کشید. این را همیشه باید به خاطر سپرد.
ما باید برای نتیجه کار کنیم. وقتی نمی بینید که برای چه چیزی تلاش می کنید ، شور خود به خود از بین می رود. بنابراین ، هر روز شما نیاز به انجام برخی از تجارت دارید. مهم است که از آنچه در نیمه راه شروع کرده اید دست نکشید.
وقتی کوچک است ، باید فوراً و بدون تاخیر این کار را انجام دهید. زیرا از چنین موارد ریز کوههای کاری شکل می گیرد. اگر این قانون را به خدمت بگیرید ، بسیاری از مشکلات ناگهان برطرف می شوند.
برخی از افراد به دلیل جاه طلبی های خود کار را به بعد موکول می کنند. این گناه حداکثر گرایی است که سعی می کند همه کارها را برای پنج نفر با پنج امتیاز بعلاوه انجام دهد. به نظر می رسد که این خوب است. با این حال ، نه همیشه - تا حد پوچی ، با این حال ، لازم نیست که به آن برسیم. شستن کاشی در حمام با مسواک احمقانه است و توجیه پذیر نیست. کارهایی که می توان با عجله انجام داد باید انجام شود. نیازی به پیچیدگی بیشتر زندگی شما نیست.
با تحریک مداوم خود می توانید بر تنبلی غلبه کنید. فرد باید اهداف و خواسته های خود را داشته باشد. بدون این ، همه چیز معنای خود را از دست می دهد. و در اینجا مهمترین چیز این نیست که یک جا بایستید. حداقل در نیم پله های کوچک ، اما شما باید به جلو بروید. بعد از انجام برخی جابجایی ها ، هیجان بعدا ظاهر می شود و شما دیگر نمی خواهید تنبل باشید. و در جایی که تنبلی وجود ندارد ، فرصت های جدیدی ظاهر می شود.
