خودخواهی متوسط نه تنها طبیعی نیست ، بلکه حتی بسیار مفید است. افرادی که نمی توانند برای خود بایستند و همیشه همه کارها را فقط به خاطر دیگران انجام می دهند ، در نتیجه می توانند بسیار ناخوشایند شوند ، زیرا از مهربانی و لطافت بیش از حد معمولاً استفاده می شود.
تفاوتهای اساسی بین خودخواهی سالم و ناسالم
منیت سالم در درجه اول با توانایی یک شخص در جهت منافع خود و دستیابی به نتایج مورد نیاز ، بدون نقض حقوق دیگران و مجبور کردن دیگران به رنج ، مشخص می شود. خودخواهی ناسالم ، که می توان آن را اصطلاحاً خودمحوری نیز نامید ، بسیار ناخوشایند است: این فرد را وادار می کند تا با صلاحدید خود در هر کاری عمل کند ، "از سر او عبور کند" ، و به زندگی و رفاه حتی نزدیکترین افراد اهمیت ندهد. مردم.
خودمحوری مانع از این می شود که افراد خود را به جای شخص دیگری قرار دهند. با همدلی ، همدلی ، دیپلماسی سازگار نیست. شخص به سادگی قادر به تصور احساس دیگران نیست.
با خودخواهی سالم ، شخص خود را در حد اعتدال دوست دارد ، دارای عزت نفس خوب ، نه بیش از حد بزرگ شده و نه دست کم گرفته شده ، از شایستگی ها و نکات منفی خود می داند. او به ستایش شخص دیگری احتیاج ندارد ، سعی نمی کند زودترین لیاقت خود را بدست آورد. از طرف دیگر ، خودخواهی ناسالم فرد را به سمت کارهای بد سوق می دهد. او شما را مجبور می کند که دائماً عبادت کنید ، می تواند باعث تحقیر دیگران ، تمایل به "نشستن" در محل کار ، تهمت زدن به مردم شود تا در مقابل پس زمینه خود بهتر ظاهر شوید. برای اینکه از نظر خودشان کامل به نظر برسند ، خودخواه هر کاری انجام می دهد.
انواع خودخواهی: تفاوت های ظریف اضافی
خودخواهی سالم و ناسالم با گزینه های مختلفی برای ایجاد روابط با عزیزان مشخص می شود. به طور معمول ، اگر هر دو شریک زندگی برابر و خوشبخت باشند ، طبیعی است ، آنها به نظرات یکدیگر گوش می دهند ، به علایق دیگران احترام می گذارند ، اما خود را فراموش نمی کنند. خودخواهی ناسالم اجازه چنین رابطه ای را نمی دهد. مشخصه آن تمایل فرد به انقیاد عزیزان ، دستکاری مداوم ، فشار ، باج خواهی است.
خودمحوری می تواند کوتاه ، موقعیتی باشد ، در حالی که خودخواهی سالم ، به عنوان یک قاعده ، به یکی از ویژگی های اصلی شخصیت تبدیل می شود ، که نه برای یک عمر ، برای مدت طولانی ادامه دارد.
یکی دیگر از جزئیات مهم که می تواند به خودخواهی سالم و ناسالم متمایز شود: در حالت اول ، شخص می تواند از ارتباط لذت ببرد ، در حالی که در مورد دوم افتخار می کند که هیچ کس او را درک نمی کند. افراد خودمحور ممکن است خود را غیرمعمول بدانند ، بالاتر از دیگران ایستاده ، حتی یک مأموریت خاص را نیز به عهده دارند. در عین حال ، آنها به اندازه کافی عجیب ، ممکن است از عزت نفس دردناک رنج ببرند ، زیرا خود را ناعادلانه آزرده و محروم می دانند.
