هنگام از دست دادن یکی از عزیزان ، مکانیزم کنار آمدن فعال می شود که در روانشناسی به عنوان "کار غم" شناخته می شود. ضرر و زیان پس از گذراندن موفقیت آمیز تمام مراحل در نظر گرفته می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در تمام مراحل غم و اندوه ، فرآیندهای کاملا طبیعی اتفاق می افتد. برای اینکه به موقع سیر آسیب شناسی را متوجه شوید ، باید از ویژگی های آنها بدانید. گاهی عزاداری با گیر افتادن در یکی از مراحل اتفاق می افتد.
گام 2
مرحله اول شوک است که تقریباً 9 روز طول می کشد. فرد از پذیرش واقعیت از دست دادن امتناع می ورزد ، زیرا آگاهی وی برای روان بسیار آسیب زاست. در عین حال ، ساده ترین مکانیسم دفاعی ایجاد می شود - انکار ، که از ویژگی های کودکی است.
مرحله 3
تظاهرات شوک می تواند هم حالت بی حسی و هم غوطه وری ناگهانی در فعالیت باشد. در این حالت ، شخصی سازی به عنوان جدایی از شخص اول خود امکان پذیر است. همه اینها به واکنشهای طبیعی برمی گردد ، در غیر این صورت فرد به سادگی دیوانه می شود.
مرحله 4
در این دوره توصیه می شود فردی را تنها نگذارید ، زیرا ممکن است افکار خودکشی داشته باشد. او اکنون به مکالمه های فلسفی پر تحریر احتیاج ندارد ، به حضور عزیزان و تماس فیزیکی با آنها نیاز دارد. در این دوره ، اگر فرد زیاد گریه کند ، فرد نیاز به گریه دارد - این خوب است.
مرحله 5
اگر فرد سفت و سخت است و واکنش نشان نمی دهد ، سعی کنید به او کمک کنید تا گریه کند. مراسم خاکسپاری آخرین فرصت دیدن شخص متوفی است و هق هق گریه یک امر ضروری است. افراد دیگر نباید از تابوت بردارند و سعی کنند سرعت مراسم خاکسپاری را تسریع کنند.
مرحله 6
مرحله دوم مربوط به حداکثر 40 روز است و انکار نامیده می شود ، این بار انکار در قسمت ناخودآگاه روان رخ می دهد. به طور رسمی ، یک شخص قبلاً فهمیده است ، اما در اعماق آن - نه. به همین دلیل ، او می تواند امیدوار باشد که منتظر مراحل مرحوم باشد ، با او رویا ببیند.
مرحله 7
اگر رویای متوفی تنها یک خواب نداشته باشد ، این نشان دهنده سیر آسیب شناختی مرحله انکار است. در این دوره ، داغدیدگان اغلب گریه می کنند ، اما نه به طور مداوم. او مکالمات مربوط به آن مرحوم را هدایت می کند که فقط باید با دقت گوش کنید.
مرحله 8
مرحله بعدی پذیرش تدریجی ضرر است که باعث درد می شود. فردی با خودش دست و پنجه نرم می کند ، سعی می کند شرایط خود را کنترل کند. اما همیشه موفقیت آمیز نیست و در چنین لحظاتی ناگهان بد می شود.
مرحله 9
غالباً افکار اتهام به خود ، پرخاشگري عليه متوفي ، تأسف از فرصت موجود براي تغيير و بهبود چيزي در زندگي وي وجود دارد. چنین افکاری نباید مدت طولانی در اختیار شخص باشد بلکه باید از طریق آن زندگی شود. این دوره به طور معمول تا شش ماه طول می کشد.
مرحله 10
اشک کمتر و کمتر می شود ، فرد یاد می گیرد احساسات را سرکوب کند و حرکت کند. گاهی اوقات شروع به انجام هر وظیفه ای از آن مرحوم می کند. رویاها با آن مرحوم هنوز می آیند ، اما او در این رویاها در دنیای دیگری ظاهر می شود.
مرحله 11
در مرحله بعدی ، تسکین درد رخ می دهد ، تا یک سال طول می کشد. ضرر پذیرفته می شود ، زندگی بهتر می شود. این تصور ایجاد می شود که فرد کاملاً بر غم و اندوه خود غلبه کرده است.
مرحله 12
در مرحله آخر ، همه موارد قبلی به شکلی ملایم تکرار می شوند ، اما فرد دیگر چنین واکنش تندی نشان نمی دهد. افزایش احساس گناه ممکن است. روند عزاداری تا پایان سال دوم به نتیجه منطقی خود می رسد.
