در روند انجام مشاهدات روانشناختی اجتماعی ، بارها ثابت شد که روشهای گروهی تصمیم گیری در عمل ، م thanثرتر از روشهایی است که به صورت فردی انجام می شود. امروزه در بسیاری از زمینه های زندگی عمومی از روش های تصمیم گیری گروهی استفاده می شود.
پدیده تصمیم گیری گروهی
برای اولین بار ، آزمایشاتی با چنین پدیده اجتماعی-روانی مانند تصمیم گیری گروهی در ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم انجام شد. سپس این صنعت با تغییر وظیفه خریداران نسبت به برخی از محصولات غذایی و به ویژه محصولات جانبی روبرو شد که سعی در جایگزینی گوشت داشتند. چندین گروه از زنان خانه دار در این آزمایش شرکت کردند. در یک گروه فقط در مورد مزایای این نوع محصول و مطلوبیت خرید محصولات جانبی به جای گوشت سخنرانی شد ، در گروه دیگر چندین بحث و گفتگو برگزار شد که همه اعضای گروه در آن شرکت کردند. پس از مدتی معلوم شد که در گروه اول نظر در مورد محصولات جدید پیشنهادی فقط 3٪ تغییر کرده است ، در حالی که در گروه های دیگر وفاداری به مواد زائد 32٪ افزایش یافته است.
روانشناسانی که به مطالعه این پدیده پرداختند ، این پدیده را با این واقعیت توضیح دادند که شرکت کنندگان منفعل در بحث از گروه اول ، هر یک به طور مستقل و بدون داشتن حمایت از گروه اجتماعی و فقط بر اساس تجربه گذشته خود ، تصمیم گرفتند. اعضای بحث گروه احساس مسئولیت تصمیم گیری مشترک را احساس می کردند ، و این سکون تفکر و مقاومت در برابر نوآوری را تضعیف می کرد. وقتی همه دیدند که بقیه اعضای گروه نیز به نفع راه حل خاصی تعصب دارند ، این موقعیت خود را تقویت کرد. این تصمیم تحمیل نشده و به همین دلیل توسط این گروه اتخاذ شده است.
روشهای تصمیم گیری گروهی
در حال حاضر چندین روش اساسی برای تصمیم گیری گروهی استفاده می شود. بنابراین ، روش "طوفان فکری" یا "اجماع" مبتنی بر بحث آزاد در مورد ایده های اولیه غیرسیستماتیک اولیه است که بر اساس آن توافق یا تصمیم گیری تدوین می شود. در برخی موارد ، نظرات به صورت کتبی بیان می شود و پنج دور بحث برگزار می شود. این نوع طوفان مغزی "635" نامیده می شود.
وقتی زمان زیادی برای بحث وجود دارد ، از روش بحث هدفمند استفاده می شود. تصمیم گروه در طی یک بحث آزاد بین کارشناسان گرفته می شود و با رأی گیری آزاد تعیین می شود. نقطه ضعف آن گشودگی است ، که در برخی موارد می تواند منجر به رویارویی با مقامات شود. یکی از م mostثرترین روشها "روش وارونگی" است ، زمانی که اعضای گروه می توانند نظرات انجمنی ، حتی پوچ و غیر منطقی را بیان کنند. برای این روش ، نقش رهبر بسیار مهم است - این نیاز به شایستگی زیاد و توجه ویژه دارد.
"روش دلفی" ، که در آن بیانیه های متعدد فردی ناشناس استفاده می شود ، و پس از آن بحث به صورت کتبی برگزار می شود ، همچنین می تواند به گفته های محبوب نسبت داده شود. پس از چندین دور ، شرکت کنندگان ، به عنوان یک قاعده ، موفق به یافتن راه حل مشترک برای مشکل پیش آمده برای خود می شوند.
