هیچ چیز از بی تفاوتی بدتر نیست. این یک خلا spiritual معنوی ، بی تفاوتی نسبت به همه چیز است. مبارزه با این شرایط ضروری است ، نماز و کارهای خوب می توانند در این امر کمک کنند.
تجلی روح انسان بدتر از بی تفاوتی نیست. وقتی هیچ کس به کسی اهمیت نمی دهد ، وقتی همه فقط به مشکلات خود مشغول هستند چه باید کرد؟ در دنیای واقعی همه چیز خیلی ساده انگارانه است. مهمترین چیز این است که نگران روحانیت نباشیم بلکه به راحتی جسمی توجه کنیم. انسان قناعت قادر به عشق ، ترحم ، شفقت ، رحمت نیست. مشتق بی تفاوتی ظلم است. بیرحمانه ترین افراد کسانی هستند که در زندگی خود رنج و سختی را تجربه نکرده اند.
مبارزه با بی تفاوتی دشوار است ، اما ممکن است. ابتدا باید نکات خاصی را برای خود روشن کنید.
ریشه های بی تفاوتی را شناسایی کنید
غالباً به دلیل روابط خانوادگی ایجاد می شود. شاید فضای بی تفاوتی و جدا شدن بین بستگان نزدیک حاکم باشد ، کودک به حال خود رها شد. غالباً این احساس از احساس تنهایی و بی فایده بودن به وجود می آید.
درون نگری عمیق انجام دهید
اول از همه ، شما باید احساسات خود را تجزیه و تحلیل کنید و درک کنید که این حالت روحی از کجا آمده است. شاید این یک مکانیسم دفاعی در برابر عملکرد برخی از عوامل منفی خارجی برای شما باشد.
نسبت به کاستی های خود انتقاد داشته باشید
برای شروع مبارزه با بی تفاوتی در خود ، ابتدا باید به حضور آن اعتراف کنید. یک روانشناس یا عزیز می تواند در این امر کمک کند. با رحمت و کارهای خوب بهبود می یابد.
اگر با این مظهر منفی مبارزه نمی کنید ، بلکه آن را در روح خود پرورش می دهید ، پس این می تواند شما را به عنوان یک شخص از نظر معنوی نابود کند.
