از بچگی همیشه به ما می گفتند: "خجالت نمی کشید؟" از آن زمان به بعد ، ما فهمیدیم که شرم آور چیست. ما از کلمه نادرست گفته شده شرمنده ایم ، از اینکه چیزی را نمی دانیم شرم داریم ، از بیان خواسته های خود شرم داریم ، از پرسیدن شرم داریم و از نه گفتن شرم داریم. در اصل ، ما در شرمندگی خود زندگی می کنیم. اما به دلایلی ما را متهم می کنند که نه شرمنده ایم و نه وجدان.
شرم یک احساس ناراحتی یا گناه است که ناشی از انجام کاری است. در واقع ، احساس گناه احساس شرم است. نیازی نیست که شرمنده شوید و خود را سرزنش کنید. اول ، زیرا شرم باعث از بین رفتن اعتماد به نفس می شود؛ ثانیا ، آن را با زندگی و احساس کاملاً تداخل می کند ، و مهمتر از همه ، در حال رشد است.
ما یک چیز می خواهیم ، اما باید کار دیگری انجام دهیم تا این احساس ناخوشایند شرمساری را دوباره تجربه نکنیم. کودکان بسیار طبیعی تر از بزرگسالان رفتار می کنند ، زیرا آنها هنوز نمی دانند شرم آور چیست.
به گفته متخصصان ، احساس شرم تنها چند ثانیه طول می کشد. اما عواقب آن می تواند طولانی مدت باشد. گاهی آسیب ها می توانند در زندگی عمیق و گیج کننده باشند. آسیب ها به ویژه هنگامی شدید هستند که در ملا public عام شرمنده باشند.
اگر قبلاً اشتباهی مرتکب شده اید که شما را آزار می دهد ، می توانید با بخشش خود ، شرایط را برطرف کنید. اگر آنها می خواهند در ملا in عام شما را شرم آور کنند ، مثلاً با صدای بلند با تلفن صحبت می کنید ، می توانید این اشتباه را بپذیرید و خود را اصلاح کنید. اصلاح به مقابله با گناه کمک می کند ، زیرا شما خود را متقاعد می کنید که خود را اصلاح کرده اید و دیگر چیزی برای شرمندگی وجود ندارد.
نباید از ظاهر شرم کرد: پری ، کک و مک ، قد. با این حال ، گاهی اوقات غیرممکن است که خود را همانطور که هستید بپذیرید. همه اینها نشان می دهد که ما به سادگی نمی دانیم چگونه واقعیت را بپذیریم و به دنبال ویژگی های مثبت در آن باشیم. و اگر چنین فکر می کنید ، پس چرا ما همیشه چیزی را دوست نداریم و شرمنده ایم ، چرا ما اصلاً زندگی می کنیم. شاید شما فقط باید به سراغ احساسات مهم دیگر بروید. به عنوان مثال ، به آنچه می توانیم به آن افتخار کنیم ، فکر کنید. احساس شرم باید با احساس غرور و اعتماد به نفس جایگزین شود ، در این صورت زندگی راحت تر خواهد بود.
