برای فرد بسیار دشوار است که اگر اطلاعات تمرکز کمتری دارد ، اطلاعات را جذب کند ، آنها را تولید کند. او قادر نیست توجه خود را به چیزی متمرکز کند.
این برای کودکان دبستانی طبیعی است. در بزرگسالان ، این اغلب در صورت خستگی ، پس از یک کار طولانی و یکنواخت یا بیماری اتفاق می افتد.
اگر فردی به مشکلی مشغول باشد ، پس کاملاً توجه خود را به آن نشان می دهد و بدین ترتیب نسبت به سایر اتفاقات پیرامون خود بی توجه می شود.
اما اغلب بیمار ، سعی می کند افکار خود را جمع آوری کند ، این وضعیت را حتی بدتر می کند. او به سرعت خسته می شود و از خستگی فاصله زیادی ندارد. یک مثال خوب در این مورد دانش آموزان قبل از امتحانات است. آنها در تمام طول شب بلیط های خود را جمع می کنند تا زمانی که درک کنند مطالعه بیشتر بی فایده است ، زیرا تمرکز بر روی مواد مورد مطالعه غیرممکن است.
بی توجهی مزمن باید در اسرع وقت تشخیص داده شود. این به یک مکالمه ساده با یک متخصص یا به صورت آزمایش های مختلف کمک می کند. بسیار مهم است که بتوان بین غیبت و ذهنیت عادی و بیماری روانی تفاوت قائل شد.
یک آزمایش ویژه وجود دارد که در صورت تشخیص غلظت کم توجه انجام می شود. این آزمون بوردون است. به آن تست اثبات نیز گفته می شود. هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان قابل استفاده است. هرچه فرد با دقت بیشتری در آزمون کنار بیاید ، تمرکز او بهتر است.
تغذیه مناسب ، آرامش ، گردش در طبیعت ، رایحه درمانی به مبارزه با غلظت ضعیف کمک می کند. مراقبه و تعدادی تمرین خاص دیگر به رشد توجه کمک زیادی می کند.
