تعداد کمی از مردم به یاد می آورند که کلمه "prude" در اصل منحصراً در یک محیط مذهبی ، در گفتار روزمره ، مثلاً در قرن هفدهم ، هنگامی که برای اولین بار نام یک پروس در منابع وقایع نگاری ظاهر می شد ، به کار می رفت باید شنیده شود
دستورالعمل ها
مرحله 1
تدبیر جلوه ای از تقوای نمایشی و تقوا بیشتر است. در عین حال ، شخصی مخفیانه ، مخفی از همه ، از ایمان خود به حق تعالی حمایت نمی کند ، یعنی به آن آرمان هایی که آشکارا در برابر همه حمایت می کند ، اعتقاد ندارد.
گام 2
امروزه ، این کلمه به طور گسترده ای استفاده می شود ، به عنوان مثال ، مفهوم نفاق به اعتقادی ظاهری به چیزی ، به عنوان مثال ، در آرمان های یک شرکت ، شرکت ، تیم و غیره اشاره دارد. ریا یک تناقض درونی با عقاید ادعایی است.
مرحله 3
نفاق همچنین می تواند نوعی ریا و فرم گرایی باشد. در عین حال ، متقدم با اصول خودنمایی که موعظه می کند و برای همه اثبات می کند ، مغایرت دارد.
مرحله 4
در روانشناسی مدرن ، تعصب به رفتار نمایشی یک فرد در رابطه با افراد اطرافش اطلاق می شود. افرادی که از نظر روان شناسان دارای آداب مقدس هستند ، چنین رفتاری دارند زیرا با رفتار خود سعی در توجیه هر عمل خود در رابطه با خود یا دیگران دارند. بعنوان مثال ، در یک جامعه سکولار ، یک فرد محتاط می تواند شخصیتی کاملاً اخلاقی را از خودش تبلیغ کند و بسازد ، اما در ذات پنهان خود می تواند فاسد و فریبکار باشد.
مرحله 5
نفاق می تواند خود را عمدی نشان دهد ، در این صورت این مفهوم مترادف با نفاق است. استفاده از لغت مناسب است در مواردی که فرد از "نقاب نجابت" استفاده می کند ، در حالی که اطلاعات اطراف خود را در سایه مورد نیاز تحریف می کند. از نظر روانشناسان ، این شکل از رفتار انسان "پوششی" است ، یا در روانشناسی غربی "دروغ رسمی" است ، یعنی رفتاری که فرد نمی خواهد برخی از رذایل موجود در خود را تغییر داده و از بین ببرد ، اما از نگاه افراد اطرافش می خواهد شایسته به نظر برسد یا حتی با ویژگی های "نجیب" خود برجسته شود.
مرحله 6
یک نوع تعصب ناخودآگاه نیز وجود دارد. این شکل در یک دروغ ناخودآگاه نسبت به خود است. به عنوان مثال ، زندگی در "صورتی" همراه با پرواز روی ابرها. با یک نوع تعصب ناخودآگاه ، فرد متوجه محیط در واقعیت آن نمی شود و با آرمان های خود زندگی می کند. تلاش برای منصرف کردن متخاصم با پرخاشگری منفی و حتی گاهی اوقات حتی نسبت به حریف روبرو می شود. از نظر روانشناسان ، نفاق ناخودآگاه که خود را مجاب به اقناع نمی کند ، یک اختلال روانی در شخصیت است و باید هم با کمک تکنیک های مختلف روان درمانی و هم با دارو در کلینیک های تخصصی روانپزشکی درمان شود. اعتقاد بر این است که دائماً دروغ گفتن به خود و دیگران نوعی اختلال شخصیت هذیانی است.
