ماکسیمالیست یک انسان افراطی است. ماکسیمالیست بودن در نوجوانی شگفت انگیز است ، زیرا به شکل گیری شخصیت کمک می کند. اما آیا حداکثر گرایی با افزایش سن از بین می رود یا به چیز دیگری تبدیل می شود؟
سیاه یا سفید؟ آره یا نه؟ سوپ بورشت یا نخود فرنگی؟ بالاخره اگر شخصی خواستار پاسخ روشنی به این سالات باشد ، بدون اینکه وقت کافی برای تأمل ، تردید ، جستجوی عینیت بگیرد ، در این صورت می توانید کاملاً دقیق تشخیص دهید - این یک حداکثر گرایی کلاسیک است. تلاش برای حداکثر مطلق اصلی ترین عامل شخصیت اوست ، و به عنوان یک قاعده ، عدم تحمل رفتار را القا می کند.
"وارد اختلافات و منازعات نشوید ، زیرا اگر یک غالب توسعه یابد ، با کلمات و اعتقادات نمی توان بر آن غلبه کرد - فقط از آنها تغذیه می کند و تقویت می شود."
A. اوختومسک
عدم تحمل به عنوان راهی برای بودن
خاکستری ، و حتی بیشتر از آن سایه های آن در طیف رنگ از سفید به سیاه یا بالعکس ، برای حداکثر وجود ندارد. همانطور که هیچ کلمه ای "شاید ، اما …" وجود ندارد. و اگر بین بورچ و سوپ نخود ناگهان یک هوچ مخلوط مخلوط انتخاب کردید ، از قبل آماده تحقیر اخلاقی باشید - حداکثر گرایی شما را با یک ویژگی بی طرف مهر و موم می کند ، در بهترین حالت شما را صدا نمی کند ، دارای موقعیت محکم نیست ، یک فرد ضعیف با اراده. اولاً ، شما بورچ را با او به عنوان تنها پاسخ صحیح انتخاب نکردید. در مرحله دوم ، آنها نسخه خود را انتخاب کردند - و این آگاهی ماکزیمالیست را پاره می کند. به طور معمول ، آنها تحمل نمی کنند و اصول آنها ساده است: هر کسی که با ما نباشد ، با ما مخالف است. یک قدم به سمت چپ ، یک قدم به سمت راست - اعدام.
"ما فرصتی برای انجام بسیاری از کارها نداریم که می توان آنها را عالی خواند. چون این زندگی ماست. زندگی کوتاه است و شما در حال مرگ هستید. اینو میدونی؟"
استیون جاب
آیا واقعاً حداکثر گرایی بد است؟
حداکثرگرایان بزرگسال دو نوع دارند: کمال گرایانه و پارانویا. هم آنها و هم دیگران بشریت را به جلو می برند. اما ، اگر کمال گراها برای پیشرفت و آینده ای روشن تر تلاش می کنند ، پس پارانوئیدها ، که اغلب به قیمت جان بسیاری از انسان ها انجام می شود ، جامعه را به قهقرا سوق می دهند.
"ما اینجا هستیم تا به این دنیا کمک کنیم. چرا دیگر اینجا هستیم؟"
استیون جاب
فرد کمال طلب پیش از هر چیز برای خودسازی و سپس برای بهبود جهان تلاش می کند. پارانوئید همیشه یک مبارز ایدئولوژیک است. پارانویا هر نوع نگرش در زندگی را تبدیل می کند به گونه ای که بیشترین سود را با ایده ای که او را در این دوره تاریخی خاص از زندگی بشر تصرف کرده مطابقت دارد: فقط آنچه او می خواهد درست است و همه ابزارها برای دستیابی به این هدف مناسب هستند.
"شاید این دقیقاً همان چیزی باشد که برای رفقای قدیمی به همین راحتی و به همین سادگی برای پایین آمدن در قبر لازم است."
جوزف استالی
افراد خلاق مشهور بسیاری در بین کمال گرایان وجود دارند ، به ویژه در زمینه علوم دقیق ، فلسفه ، موسیقی یا فن آوری های جدید ، مانند استیو جابز ، به عنوان مثال. او و حداکثر گرایان مشابه ، یک جستجوی خلاقانه پرورش می دهند ، زیرا آنها تمایل به تغییر شخصیت و دنیای خارج دارند.
افراد مشهور بسیاری نیز در میان پارانویا وجود دارند و اکثراً این افراد سیاستمداران-دیکتاتورهایی هستند که بخاطر غیرقابل تحول قدرت قدرت خود را تقویت کرده اند. آنها به عصمت و مصونیت از مجاز بودن خود ، به ایده آل بودن شخصیت خود اطمینان دارند ، که از نظر آنها زیبا است و نیازی به پیشرفت ندارد.
مرگ یک نفر فاجعه است ، مرگ میلیون ها نفر آمار است.
E. M. Remarque. "ابلیسک سیاه"
ناتوانی خیالپرداز در تفکر انتقادی ، درک واقعی واقعیت ، رشد خلاقانه ، منجر به رکود و رکود جامعه می شود. و تقریباً همیشه به فداکاری های عظیم انسانی. برای چنین حداکثر گرایان ، مهمترین چیز این است که دیگران را در حوزه منافع خود نگه دارند ، و هرگونه احساسات را که با نفوذ آنها مغایرت دارد ، سرکوب کنند. ارزشها را تحمیل کنید و آنها را در چارچوبی قرار دهید که برای دستیابی به هدف دیکتاتور مفید است.
آیا درمانی برای حداکثر گرایی وجود دارد؟
با انتخاب بین "بله" و "نه" ، همیشه می توانید احساس یک حداکثر گرایی کنید. چند بار در روز ما آنها هستیم ، مگر نه؟ به خود گوش فرا دهید: اگر طبقه بندی می کنید ، اصرار دارید که فقط یکی از دو گزینه می تواند وجود داشته باشد ، بنابراین شما یک حداکثر گرایانه هستید. اگر نسبت به عقاید دیگران تحمل نداشته باشید ، حداکثر گرایید. و ما باید کاری در این باره انجام دهیم.
به خودتان اجازه دهید با پرسیدن سlowالهای ساده تردید کنید: آیا آنچه که اکنون از آن دفاع می کنم واقعاً برای من حیاتی است؟ آیا مردم از طبیعت طبقه بندی شده من رنج می برند؟ آیا من با آماده بودن برای کشتن همه مخالفان من بشریت را نجات می دهم؟ اگر بتوانید اعتراف کنید که اشتباه می کنید ، قابل درمان هستید. اگر اینگونه نباشد ، مرحله بعدی حداکثر گرایی جنون سالخوردگی است. شما فقط باید برای آن آماده باشید.
