شخصیت یک فرد از اوایل کودکی شکل می گیرد. پس از آن است که روش اصلی رفتار و نگرش نسبت به واقعیت شکل می گیرد. ساده ترین انواع فعالیت های زایمانی از اهمیت زیادی در شکل گیری شخصیت برخوردار است. با انجام تکالیف و وظایف ساده ، کودک یاد می گیرد که برای کار محول شده ارزش قائل شود ، احترام بگذارد ، عاشق کار باشد و احساس مسئولیت کند. اما نه تنها کار در شکل گیری شخصیت تأثیر می گذارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شکل گیری جهان بینی و آرمان ها پیش نیاز آموزش شخصیت است. اخلاق فرد با توجه به دیدگاه های او در مورد زندگی ، اهداف زندگی و تلاش برای چیزی تعیین می شود. از این رو برخوردهای اخلاقی گوناگونی را دنبال می کنیم که به وسیله آنها مردم در عمل خود هدایت می شوند.
گام 2
وظیفه اصلی جهان بینی و اعتقادات باید در وحدت با اشکال خاصی از رفتار ، که در آن سیستم روابط بین انسان و واقعیت به خوبی تجسم یابد ، حل شود. به همین دلیل است که ، برای یک آموزش خوب از خصوصیات شخصیت با ارزش اجتماعی ، چنین سازمانی از فعالیت های آموزشی ، بازی و کاری کودک لازم است ، که در آن او می تواند تجربه رفتار فرهنگی را جمع کند.
مرحله 3
در روند شکل گیری شخصیت کودک ، لازم است که نه تنها شکل ثابت رفتار ، بلکه انگیزه مربوطه نیز ادغام شود. لازم است کودکان را در چنین شرایطی قرار دهیم که فعالیت عملی با تربیت ایدئولوژیک آنها مطابقت داشته باشد ، به طوری که آنها تمام آموزه های رفتاری را که توسط آنها آموخته اند ، در عمل به کار گیرند. اگر شرایطی که کودک در آن زندگی می کرد و عمل می کرد ایجاب نمی کرد که استقامت یا ابتکار عمل خاصی از خود نشان دهد ، بدون در نظر گرفتن عقاید اخلاقی ، خصوصیات مربوط به شخصیت را از خود بروز نمی دهد.
مرحله 4
مهمترین و م meansثرترین وسیله آموزش شخصیت کار است. در یک تجارت جدی و دشوار ، بهترین ویژگی های شخصیت - جمع گرایی ، پشتکار و هدفمندی مطرح می شود. به یاد داشته باشید ، همیشه باید بین آموزش و یادگیری مدرسه با تأثیر خانواده مناسب انسجام وجود داشته باشد.
مرحله 5
بخش مهم دیگر در آموزش شخصیت مثال بزرگسالان است. آنچه بزرگسالان انجام می دهند اغلب بسیار بیشتر از آنچه که به او می گویند تأثیر می گذارد. نگرش والدین و معلمان به کار ، پیروی از هنجارهای رفتار اجتماعی ، کنترل خود و احساسات ، سبک کار - همه اینها تأثیر زیادی در شکل گیری و آموزش شخصیت کودکان دارد.
