تروریسم ، به ویژه برای ساکنان Megalopolises ، اگر تهدید شماره 1 نباشد ، تبدیل به لیست فوبیاهای اصلی شده است. شما نمی توانید خود را در مقابل انفجارها بیمه کنید ، اما گاهی اوقات اقدامات تروریستی با گروگان گیری همراه است. بازداشت مجرمان از دغدغه های نهادهای اجرای قانون است ، اما بسیاری از موارد نیز به رفتار شما بستگی دارد.
اگر از موتورهای جستجو بپرسید "چگونه با تروریست ها رفتار کنیم؟" ، بعید می توانید توصیه هایی مانند "سعی کنید اسلحه های آنها را در اختیار بگیرید و قبل از ورود سرویس های ویژه همه را شلیک کنید" پیدا کنید. اساساً ، آنها توصیه می کنند که آرامش خود را حفظ کنند و تمام نیازهای مهاجمان را برآورده کنند. این قانون به معنای مجازی نیست که با خون نوشته شده باشد و اگر در موارد مکرر گفتگو با گروگان های خود تروریست ها نبود ، می توان در آن متوقف شد.
صحبت صمیمی
سندرم استکهلم (همدردی قربانیان با تروریست ها) یک پدیده دو طرفه است. علی رغم این واقعیت که گروگان ها فقط ابزاری برای بدست آوردن نوعی از منافع هستند ، روابط انسانی در طی یک اقامت مشترک طولانی برقرار می شود. مردم عقب نشینی می کنند و به کندی به دستورات آنها پاسخ می دهند (و اغلب کشتن گروگان های منفعلی که مقاومت نمی کنند ، منطقی نیست) ، درخواست توالت رفتن ، کودکان و زنان باردار را ترحم می کنند ، مردان سعی می کنند یکدیگر را درک کنند ، آغشته به فشارهای روانی ، اما هنوز همدلی است. بعضی اوقات متعصبان مذهبی از این لحظه استفاده می کنند و اسیران را به ایمان خود می آورند. تنش عمومی شما را مجبور می کند که نزدیکتر شوید ، گفتگوهای کوتاه انجام می شود.
نکته اصلی را به خاطر بسپارید
تروریست ها همچنین برای زندگی ارزش قائل هستند. نه مال خودت ، مال خودت البته اراذل و اوباش هار وجود دارد ، اما خوشبختانه آنها نادر هستند و انفجار در مکان های عمومی را به گروگان گیری ترجیح می دهند. زندگی شما برای شما و نیروهای ویژه عزیز است ، به این معنی که برتری انسانی و اخلاقی هنوز در کنار شماست. این را بخاطر بسپارید و بدون اینکه از ابراز آمادگی برای اطاعت متوقف شوید ، با تروریستها آرام صحبت کنید. سعی نکنید چیزی سودآور چانه بزنید یا قول بدهید ، زیرا انگیزه های جنایتکاران را کاملاً نمی دانید ، هیچ تجربه ارتباطی با آنها را ندارید. هرگونه مذاکره با هدف نجات جان همه گروگان ها از اختیارات متخصصان ، روان شناسان نظامی است که ده ها سال (!) در حال مطالعه بوده اند. تنها کاری که می توانید شخصاً انجام دهید این است که با رفتار خود به مهاجمان ثابت کنید که هیچ اقدام قاطع و عجولانه ای انجام نخواهید داد.
تماس از نوع سوم
رفتار تروریست ها را از نزدیک مشاهده کنید. مکالمات و حرکات آنها را بخاطر بسپارید. اگر یکی از آنها با شما صحبت کرد ، به طور خلاصه و دقیق پاسخ دهید. قهرمان نباشید اما ناامید هم نشوید. سعی کنید از تماس مستقیم چشمی با تروریست ها جلوگیری کنید. بهتر است یک مکالمه با یک تروریست را مثل اینکه از پایین به بالا نگاه کنید. لقاح را محدود کنید ، اما دستان خود را در معرض دید قرار دهید. از هرگونه حرکت ناگهانی اجتناب کنید ، خصوصاً اگر مجرمان به سمت شما اسلحه می کشند. اگر شما نیاز به استفاده از توالت یا درخواست آب دارید - با احتیاط ، بی سر و صدا از تروریستی که به شما نزدیک است ، س askال کنید. فراموش نکنید: اولین کاری که همه تروریستها در صورت گروگانگیری انجام می دهند ، اطلاع رسانی به سرویس های ویژه برای طرح خواسته های خود است. اولین کاری که سرویس های مخفی پس از آن انجام می دهند ، فکر کردن در مورد چگونگی نجات جان شما است. به آنها کمک کنید تا به شما کمک کنند.
