تعامل کامل بین افراد تنها در صورت برخورد خیرخواهانه متقابل امکان پذیر است. با این وجود ، غالباً شکل گیری عقیده در مورد شخص مکالمه تحت تأثیر خاطرات اهانت ها و گرفتاری هایی است که قبلاً داشته اند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
رفتار خود را به طور کلی تحلیل کنید. احتمالاً شما هم اشتباه می کنید و اشتباه می کنید. به احتمال زیاد اطرافیان شما روی این نکات تمرکز نمی کنند. آنها بیشتر به چیزهای خوب و مفیدی که شما شخصاً برای آنها و برای کل جامعه انجام می دهید علاقه مند هستند. در غیر این صورت ، شما اخراج می شوید و در میان دوستان خود تفاهم پیدا نمی کنید. نگرش آنها را منعکس کنید: به اشتباهات آنها به همان شیوه واکنش نشان دهید. این بدان معنا نیست که اگر از عملکرد دوست ، عضو خانواده یا همکار خود ناراحت هستید ، باید تحمل کنید و ساکت باشید. البته می توانید نظر و نگرش خود را بیان کنید ، اما به روشی مودبانه. به احتمال زیاد ، او به سخنان شما توجه می کند و شرایط را تغییر می دهد.
گام 2
توجه خود را به چیز دیگری معطوف کنید. یک مورد جدی و طولانی مدت پیدا کنید ، ترجیحاً از کسی که می توانید او را سرزنش کنید ، کمک بگیرید. در شرایط همکاری اجباری و وابستگی متقابل ، شما باید به کمک و قدرت او اعتماد کنید. برای اینکه پرونده با موفقیت به پایان برسد ، شما به طور حتم خصومت متقابل را فراموش خواهید کرد.
مرحله 3
رفتار خود را در موقعیتی که در آن قرار دارید تحلیل کنید. روانشناسی تعارض بر این موضع استوار است که همه طرفهای درگیر مقصر هرگونه نزاع هستند. آیا کاری انجام داده اید که همتای شما را به برداشتن گامی اشتباه تحریک کند؟ شاید شما باید برای این امر عذرخواهی کنید؟ اگر چنین است ، پس عجله کنید و از اشتباه خود ابراز تاسف کنید. به احتمال زیاد ، عزیزی در ازای شما از شما طلب بخشش می کند.
در نتیجه چنین تنفر ، هر دو طرف درگیری خوشحال خواهند شد که آنچه را که اتفاق افتاده فراموش کنند و به یکدیگر یادآوری نکنند.
