گذشته اساس اساسی برای حال و آینده انسان است. بنابراین ، اصلاً تعجب آور نیست که فردی با گذشته بد یا ضعیف برای لحظات خوش ، بندرت در آینده به خوشبختی و خوش شانسی دست یابد. گاهی اوقات گذشته به شکل انجمن یا خاطره ای سلام می فرستد. واکنش به سلام و احوالپرسی از گذشته می تواند بسیار متفاوت باشد: از احساس شادی تا ناامیدی کامل ، زیرا همیشه یک فرد کاملاً رها نشده و از حوادث روزهای گذشته جان سالم به در برده است.
سلام و احوالپرسی از گذشته تا حدی شبیه تأثیر دژاوو است ، زیرا پیام رسان غیر منتظره نیز هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارد. با دریافت چنین پیامی ممکن است احساسات مختلفی بر فرد غلبه کند. برای برخی ، پیام از گذشته یک هدیه خواهد بود ، در حالی که دیگران می توانند دلسرد شوند و یا به معنای وجود خود فکر کنند.
درود از گذشته: سناریوی مثبت
حتی گاهی یک خاطره کوچک نیز کافی است تا حافظه فوراً به گذشته ای صمیمی و شاد منتقل شود. مردم واقعاً دولتی را دوست دارند که دلتنگی می تواند بدهد. به تنهایی ، این باعث لبخندی راضی می شود و در یک شرکت ، گفتگوها به طرز محسوسی سرزنده تر می شوند. و برای اینکه آن روحیه شیرین و نوستالژیک را احساس کنید ، به چند لنگر روانشناختی نیاز دارید ، به عنوان مثال ، یک عکس از یک خواننده از بهترین سالهای جوانی یا یک رویداد دسته جمعی که خوش شانس بودید در آن شرکت کنید. این لنگر همان سلام های گذشته است.
صنعت رسانه امروز تقریباً در همه جا به وفور چیزی شبیه به این را فراهم می کند. به عنوان مثال ، در شبکه های اجتماعی و درگاه های سرگرمی ، اغلب می توانید یادداشت هایی با عنوان "مانند! چه کسی در کودکی این را داشته است! "، و چنین پستی ، به طور معمول ، نظرات مثبت نوستالژیک زیادی به دست می آورد. همه خوشحال و باز به خاطرات لمس كننده هستند.
نوستالژی هر چقدر دلپذیر باشد ، باز هم باید یادآوری شود که واقعیت امروز بسیار مهمتر از خاطرات مثبت است. در غیر این صورت ، خطر قرار گرفتن در گروه افرادی که به حالت گذشته خواب می بینند وجود دارد. و این خطرناک است.
وقتی سلام از گذشته شما را ناراحت می کند
گذشته می تواند یک "پیام" و یک نظم کاملاً منفی ارسال کند. مطمئناً ، یک آهنگ یا یک فروشگاه در یک پارک پاییزی خود نیروی تخریبی به همراه ندارد ، اما ضمیر ناخودآگاه آماده است تا تمام لحظات منفی مرتبط با این موارد را به یاد بیاورد. و این اتفاق می افتد ، به عنوان یک قاعده ، به طور غیر منتظره. آهنگی را که از مدتها فراموش شده است می توان از طریق رادیو در مینی بوس پخش کرد ، اما برای برخی ، این ملودی بدون سر و صدا کلید انتشار لایه عظیمی از اطلاعات تجربه نشده است ، احساساتی که هنوز هم کنترل خلق و خوی را بر عهده دارند. همین امر در مورد برنامه های تلویزیونی به یادماندنی نیز صدق می کند ، هنگامی که یک مرد سختگیر که از نقاط داغ بازدید کرده است می تواند هنگام تماشای آنها گریه کند. از نظر شخص غیر روحانی ، این طرح فقط یک سکانس ویدئویی است که تحت نظر یک روزنامه نگار انجام می شود ، اما برای یک شخص خاص ، عکس هایی از یک منطقه آشنا به یک سلام بزرگ از گذشته تبدیل می شود. در چنین مواردی ، حتی تاریخ دقیق تقویم باعث هیجان می شود.
گذشته شالوده واقعیت فعلی فرد است. هرچه باشد باید پذیرفته و زیست. بنابراین ، وقتی سلام و احوالپرسی از گذشته درد خاطرات را به همراه دارد ، ارزش دارد که به طور فعال مشکلات موجود را برطرف کنید.
شما باید درک کنید که تجربه گذشته هرگز در هیچ جایی از بین نخواهد رفت ، و گاه گاهی حتی درودهای مشابهی ارسال خواهد کرد. همه شرایط پیرامون فرد ناتوان است ، او خودش به او یک قدرت تخریب کننده یا شفابخش می بخشد.
