افراد معتاد به قمار و بازی های رایانه ای توانایی انضباط شخصی ، غیرمسئول و مستعد ابتلا به افسردگی را ندارند. روانشناسان اعتیاد به قمار را با اعتیاد به الکل و اعتیاد به مواد مخدر مقایسه می کنند. اصول مشکلات روانشناختی و روند اعتیاد تقریباً یکسان است.
چیزی گم شده است
حتی برای بزرگسالان ، تمایل به شرکت در یک بازی امری طبیعی است. با این حال ، باید معیار مشخصی برای همه موارد وجود داشته باشد. قماربازان می توانند روزها را در فضای مجازی سپری کنند ، از دست دادن زمان ، پول هزینه شده و سود از دست رفته. در عین حال ، مسئولیت ناپذیری آنها می تواند باعث بروز کمای فزاینده ای از مشکلات شود که دیر یا زود باید حل شوند.
چنین افرادی هیجان ندارند و شروع به بازی ماشین های حافظه ، کازینوهای زیرزمینی یا بازی های رایانه ای می کنند. این تصور ایجاد می شود که آنها در کودکی فرصت کافی برای بازی ندارند و در تلاشند جاهای خالی را پر کنند.
در حقیقت ، در موارد شدید ، شخص "دچار اعتیاد به قمار" می شود که دچار حالت افسردگی شود: یک سری مشکلات پیش می آید و فرد شکسته اراده مقاومت و معنای وجود خود را از دست می دهد. در روایتی ساده تر ، شخص در ابتدا کاملاً کودک - بدون ابتکار عمل و مستقل تربیت شد. او از نظر ساختار زمان مشکل دارد: او نمی داند چه کاری می تواند انجام دهد ، دوست ندارد کار کند و هیچ سرگرمی و سرگرمی پایداری وجود ندارد. در یک کلام ، هیچ هماهنگی درونی شخصیت وجود ندارد و نیاز به یافتن حداقل مورد علاقه است.
در مرحله اول ، فرد به یک بازی خاص علاقه نشان می دهد و احساس وابستگی نمی کند. شور و اشتیاق او انتخابی است و هر از گاهی خود را نشان می دهد. فرد معتقد است که قادر است در طول زمان متوقف شود. در این مرحله ، شور شکل می گیرد - فرد می یابد چگونه از کسالت و تنهایی خلاص می شود ، و همچنین از مشکلات حل نشده دور می شود.
اعتیاد به بازی
در قلب تمایل به اعتیاد به قمار ، نارضایتی شخصی یک شخص نهفته است و او با کمک بازی به دنبال درک واقعی نیازهای خود به معنای ارزش خودش است. روانشناسان ویژگی ها و اصول مشابه اعتیاد را در بین گیمرهای دارای الکل و معتادان به مواد مخدر یادداشت می کنند. شخصی که توانایی مقابله با چالش های سرنوشت و حل مشکلات خود را ندارد ، تمایل به فرار از آنها دارد. یک فرد الکلی به دنبال آرامش در نوشیدن ، یک فرد معتاد به مواد مخدر روان گردان و یک معتاد به قمار در واقعیت مجازی است.
با وجود درک ناخودآگاه از بی معنی بودن روند بازی ، فرد تمام وقت و پول خود را صرف ادامه یک شور منفی می کند. او از چنین دور شدن از مشکلات واقعی راضی است ، زیرا فقط در بازی احساس می کند که او یک قهرمان واقعی است. آرزویی برای پنهان کردن سرگرمی او از بستگان و دوستان ایجاد می شود ، که با گذشت زمان به عادت دروغ گفتن و بدون دلیل تبدیل می شود. بازیکن اعتیاد خود را قبول نمی کند و اعلام می کند که در هر زمان می تواند با آرامش به این سرگرمی پایان دهد. با این حال ، مدت طولانی چنین لحظه ای فرا نمی رسد.
بنابراین یک فرد به تدریج ارزشها و رهنمودهای زندگی خود را از دست می دهد ، او اراده مبارزه را از دست می دهد. در قلب او او یک بازیکن است ، اما در واقع او با جریان پیش می رود. در همان زمان ، خلق و خوی کم مشاهده می شود ، علاقه به مشارکت فعال در زندگی خانواده و جامعه و بعداً هرگونه فعالیت اجتماعی از بین می رود. در زندگی روزمره ، او بی تفاوتی ، عدم امنیت و افزایش اضطراب را نشان می دهد.
