لجبازی و سازش نداشتن دو مورد از بزرگترین معایب شخصیت یک شخص است. چنین افرادی نظرات دیگران را به رسمیت نمی شناسند ، آنها دیدگاه خود را تنها دیدگاه صحیح می دانند و قابل بحث و رد نیستند. به همین دلیل است که چنین افرادی غالباً کاملاً تنها می مانند و هیچ کس با آنها شادی یا غم و اندوه خود را تقسیم نمی کند.
با این حال ، این به معنای از دست دادن لحظه و از دست دادن همه چیز نیست ، زیرا شما همیشه می توانید یاد بگیرید که رفتار متفاوتی داشته باشید و برقراری ارتباط عادی با افراد اطراف خود را شروع کنید. این امر به مشاوره روانشناسان باتجربه کمک خواهد کرد.
1. قبل از ابراز عقیده خود درباره هر موضوعی ، ابتدا به آنچه می خواهید بگویید چند بار فکر کنید.
2. یاد بگیرید و بشنوید که سخنرانان دیگر چه می گویند.
3. همیشه به یاد داشته باشید که همه مردم متفاوت هستند و متفاوت استدلال می کنند. هرکسی می تواند در نوع خود درست باشد ، بنابراین عجله نکنید که بحث کنید.
4- به یاد داشته باشید که همه افراد ممکن است اشتباه کنند ، بنابراین از اشتباهات آنها علیه آنها استفاده نکنید.
5- به زماني كه مشكلات شما در برقراري ارتباط با ساير افراد آغاز شده است ، فکر كنيد و سعي كنيد بفهميد كه چه چيز باعث اين امر شده است.
6. دقیقاً آنچه را که هنگام رد کلمات گفته شده توسط شخص گفتگو احساس می کنید ، درک کنید: شادی ، غرور ، غم ، تحریک و غیره. اگر می فهمید که چه احساساتی در این لحظه بر شما غلبه می کنند ، پس دلیل این رفتار برای شما روشن می شود.
دلایل ناتوانی در حساب کردن با عقاید دیگران
ممکن است دلایل مختلفی وجود داشته باشد که فرد نمی داند چگونه به استدلال های دیگران گوش کند و آنها را بپذیرد:
1. خودخواهی. افراد با شخصیت خودخواه معمولاً عادت ندارند که نظر شخص دیگری را بپذیرند ، مگر در مورد نظر خود. آنها معتقدند هر آنچه می گویند حقیقت آخرین چاره است و سخنان آنها قابل رد نیست.
2. مجتمع های کودکان. اغلب اوقات ، کودکانی که از عقده های حقارت یا کمرویی بیش از حد رنج می برند ، نمی دانند چگونه با دیگران صحبت کنند. وقتی بزرگ می شوند ، گوشه گیر ، سازش ناپذیر و لجباز می شوند و این باعث می شود این واقعیت را که دیگران می توانند حق داشته باشند نپذیرند.
3. تربیت و مجاز پذیری اشتباه. وقتی والدین بیش از حد مشغول هستند و وقت کافی برای معامله با کودک را ندارند ، اما فقط عشق و علاقه او را می خرند ، او می آموزد که به هر طریقی به خواسته خود برسد. با دیدن اینکه والدینش او را در همه کارها سرگرم می کنند و بحث نمی کنند ، او به برتری خود بر مردم پی می برد و می آموزد که آنها را دستکاری کند. به همین دلیل است که در یک زندگی مستقل و بزرگسال ، او نمی داند که چگونه با گفتگوی خود گوش کند و با او توافق کند.
