هرکسی دوست دارد دروغ گفتار متکلم را به راحتی دروغ بشناسد. در موقعیت های مختلف ، یک فرد با رفتار و ژست خاصی مشخص می شود. برخی از آنها به صحت گفته ها شهادت می دهند ، در حالی که برخی دیگر - در مورد یک دروغ.
اینکه بتوانید بدون نشان دادن اضطراب و اضطراب خود دروغ بگویید نیز هنری است که فقط تعداد کمی از مردم آن را دارند. با دروغ گفتن ، افراد ناراحتی و اضطرابی را تجربه می کنند که پنهان کردن آنها بسیار دشوار است. بنابراین ، درک اینکه فردی دروغ می گوید کاملاً ممکن است ، فقط باید برخی از نشانه های دروغ را به خاطر بسپارید.
اولین علامت سخن، گفتار
اغلب دروغگوها سخنرانی می کنند ، این یکی از مکانهای "پنچری" آنها است. گرفتن شخصی که مهارت زیادی در گفتن دروغ ندارد ، چندان دشوار نیست.
- با دروغ ، افراد سعی می کنند حقایق و اطلاعات اضافی و غیرضروری را ارائه دهند که خیلی با موضوع مکالمه سازگار نیست یا تقریباً نقشی در آن ندارد.
- پاسخ طفره رفتن به س posال مطرح شده گواهی بر دروغ است. بنابراین ، پاسخ "شما می دانید که من هرگز چنین کاری نکرده ام" جای "نه ، من چیزی نگفتم" به این س:ال: "آیا راز من را به او گفتی؟" به احتمال زیاد درست نیست.
- دروغگویان اغلب در جواب خود متن س questionال را تکرار می کنند ("آیا شما این زن را می شناسید؟ - نه ، من این زن را نمی شناسم") یا از همان عبارات قبلی استفاده می کنند.
- اگر شخصی آن را بخندد ، دروغ می گوید.
- هنگام دروغ گفتن ، سرعت گفتار فرد شکسته می شود. به عبارت دیگر ، در بعضی جاها گفتار وی سریع است ، فرد به دنبال بهانه ای است که به ذهن شما خطور کرده است ، و هنگام تلاش برای ارائه چیز جدید ، گفتار کند می شود ، ناهماهنگ و گیج می شود.
علامت دوم "زبان بدن"
یک فرد دروغگو همیشه ناخودآگاه انتظار دارد زودترین زمان مکالمه باشد. برای گذراندن وقت ، او به دنبال این است که خودش را با چیزی مشغول کند. به عنوان مثال ، او از پا به پا تغییر می کند ، گردن خود را لمس می کند ، دست خود را می زند (حرکت خودارضایتی) ، شانه خود را تکان می دهد.
علامت سوم احساسات
هم بی تفاوتی و هم احساسات خشن می توانند دروغ بودن را نشان دهند.
در حالت اول ، این به معنای بی تفاوتی نسبت به برخی از واقعیت ها است که به شخص منتقل می شود. این واقعیت را توضیح می دهد که او از قبل واقعیت را می داند. "شگفتی" بعداً ، پس از چند ثانیه ظاهر می شود - پس از فهمیدن ، فرد سعی می کند آگاهی خود را پنهان کند و نشان دهد که واقعاً شوکه شده است.
دروغگوها برای احساسات خشن سعی می کنند احساسات واقعی خود را پنهان کنند.
چهارمین علامت منظره
در هنگام دروغ ، بیشتر به چشمان وی خیانت می شود. شما می توانید یادگیری کنترل گفتار ، احساسات یا دست ها را داشته باشید ، اما کنترل نگاه خود تقریباً غیرممکن است. بسیاری از دروغگویان فقط در منظره مشاهده می شوند.
"به چشمان من نگاه کن!" - بنابراین مردم وقتی می خواهند توضیحات واقعی را بشنوند ، می گویند. از این کلیشه می توان گفت که شخصی که به چشمان شخص گفتگو نگاه می کند همیشه حقیقت را بیان می کند.
در واقع ، این اصلاً مورد نیست. در بیشتر موارد ، فرد وقتی می خواهد بفهمد که آیا او به او اعتقاد دارند یا نه ، به چشمان متکلم نگاه می کند. اغلب اوقات مردم سعی می کنند برخی از اطلاعات اصلی را به خاطر بسپارند و به این معنی نیست که دروغ می گویند.
به طور ناخودآگاه ، یک شخص معتقد است که نگاه مستقیم باعث می شود که وی در نظرات رابط بیشتر قانع کننده باشد.
