یکی از شدیدترین احساسات منفی ترس است. احساس ترس عمدتاً از تجربیات کودکی ناشی می شود ، یعنی مبتنی بر تجربیات گذشته است ، مگر اینکه البته با خطری که در یک لحظه مشخص از زمان همراه است ، همراه باشد. ترس کار دائمی "ویروس های افکار" است که در نتیجه فرزند پروری نادرست ، جهان بینی اشتباه معلمان در مدرسه یا فرهنگ ظاهر می شود.
اگر به آن فکر کنید ، ترس در واقعیت خودش هیچ پایه و اساسی ندارد. ترس یک کودک کوچک است که در هر بزرگسالی زندگی می کند که گاهی از خواب بیدار می شود و در زندگی آرام بزرگسالان اختلال ایجاد می کند. برخی معتقدند که باید ترس را فقط با قطع قدرت اراده مقابله کرد. اما به این راحتی خلاص نخواهید شد.
از نظر ظاهری ، ما سعی می کنیم اینگونه وانمود کنیم که با کمک منطق خود را متقاعد کرده ایم که هیچ ترسی وجود ندارد ، اما کودک ترسیده ای که درون آگاهی پنهان شده است ، نمی تواند این استدلال های عقل را درک کند. تعداد کمی از افراد از این موضوع اطلاع دارند ، اما کودک فقط دو نوع ترس دارد ، بقیه فقط انواع مختلفی از دو مورد اول هستند ، این موارد عبارتند از: ترس از دوست نداشتن شدن و ترس بر اساس بقا. اگر به آن فکر کنید ، می توانید موافقت کنید که بیشتر ترس افراد بسیار متفاوت حول این نوع ترس اساسی است.
متأسفانه ، از کودکی به ما می آموزند که فقط با اقناع و سرکوب بر ترس غلبه کنیم و فقط باید در مقابله با ترس آرامش را یاد بگیریم. مطمئناً همه می خواهند قدرتمند به نظر برسند و هر شخصی به هر ترفندی می رود ، فقط برای ایجاد تصویری از شخصی که از چیزی ترس ندارد. ما از آنچه و از آنچه می ترسیم شرمنده می شویم و شروع به عذاب زدن به خاطر آن می کنیم.
اگر ما یاد بگیریم که به طور طبیعی وجود ترس یا هراس را بپذیریم ، به جای اینکه قدرت را فقط به عنوان نبود ترس بدانیم ، خود بلوغ ما از تبدیل شدن به ترس از یک کودک کوچک متوقف می شود. به جای اینکه از حساسیت خود با تعصب در برابر هراس ، قدردانی کنیم ، آن را پنهان می کنیم. راه غلبه بر ترس از طریق شناخت خود است. به توانایی های خود پی ببرید و انتقاد شدید از خود را کنار بگذارید.
