جهان به زندگی با سرعت بالا عادت کرده است: هرچه سریعتر حالت حمل و نقل ساخته می شود ، ارتباط سریع انجام می شود ، فعالیت انسان نیز شتاب می گیرد. گویی چند ساعت در روز وجود دارد ، گویی دیگر فرصتی برای توقف و لذت بردن از زندگی وجود ندارد. انسانهای کند و مطرود مورد تحقیر قرار می گیرند ، از آنها خواسته می شود ، از کودکی تا این نژاد آموزش می بینند.
پیشرفت فن آوری ، که از قرن 19 و 20 آغاز شد ، اکنون منجر به این واقعیت شده است که همه چیز در اطراف خیلی سریع تجدید می شود. گجت های تازه منتشر شده به معنای واقعی کلمه در برابر چشم ما منسوخ می شوند ، رایانه ها ، ماشین ها و دستگاه های مدرن و سریعتر بیشتر ظاهر می شوند. جامعه مصرف کننده و پیشرفت تکنولوژیکی باعث می شود افراد درگیر این مسابقه شوند ، اکنون عزت نفس فرد اغلب به یک وسیله مدرن تر در جیب او بستگی دارد. تحریک خریدهای مداوم و جایگزینی خرید جدید با یک خرید جدید باعث می شود شرکت ها مجموعه خود را با سرعت بالایی به روز کنند و مردم برای کسب درآمد هرچه بیشتر برای خرید بعدی عجله می کنند.
کار شرکت ها
دلیل دوم عجله در زندگی از این رو است: شرکت ها در جستجوی سود سریع ، کار تاجران پر جنب و جوش را تشویق می کنند که به سرعت با تجارت کنار می آیند ، معامله می کنند ، سریع صحبت می کنند و فکر می کنند. آنها خندان ، ماجراجو ، فعال و بسیار سریع هستند. این مدل رفتار برای همه کارمندان مثال زدنی می شود ، چنین افرادی به سرعت ارتقا و تشویق می شوند. طبیعتاً این الگوی رفتاری است که کارفرمایان و زیردستان می خواهند از آن پیروی کنند. چه کسی دوست دارد یک شخص ساکت و آرام را در محل کار خود نگه دارد که مدت زیادی طول می کشد تا با اسناد برخورد کند و به آرامی کار کند؟ در اکثر قریب به اتفاق شرکتهای مدرن ، این رفتار غیر قابل قبول است.
دایره باطل عجله
انسان مدرن وقت زیادی را صرف کار خود می کند و امکانات شهر بزرگ وسوسه های زیادی را برای او فراهم می کند. چنین شخصی می خواهد نه تنها کل روز کار کند ، بلکه وقت بگذارد و عصرها سرگرم شود. از اینجا نیز عادت عجله به وجود می آید: سریعتر رفتن از محل کار در کل شهر ، یافتن سریع سرگرمی یا انجام کارهای جدید در خانه ، خوردن یک وعده غذایی سریع ، و صبح ، وقت نداشتن پس از اجتماعات شبانه ، سریع پرواز کنید به دفتر تقریباً غیرممکن است که از چنین حلقه ای خارج شوید ، خصوصاً اگر این سبک زندگی قبلاً عادی شده باشد. این نه تنها شامل اندازه شهرهای مدرن است ، که در آن زمان زیادی برای رفت و آمد به خانه از محل کار صرف می شود ، بلکه مشکل توزیع نامناسب زمان توسط اکثریت مردم است.
وضعیت مشابهی نیز توسط هیستری جمعی به سبک "زندگی کوتاه است ، عجله به زندگی!" تشویق می شود. اما در واقع ، زندگی در یک عجله مداوم غیرممکن است ، این یک حالت غیر طبیعی برای طبیعت و انسان است. بنابراین ، آگاهی واقعی از هر لحظه زندگی نه در اندیشه چگونگی داشتن وقت برای انجام همه کارها ، بلکه در آرامش و سکوت ، تنها با خود یا با عزیزان است.
