مفهوم شخصیت انسان را می توان به عنوان یکی از مبهم ترین اصطلاحات روانشناسی طبقه بندی کرد. تقریباً هر روانشناسی نظریه شخصیت خود را ایجاد می کند ، و این اتفاق می افتد زیرا مطالعه علوم روح به طور انتزاعی کارساز نخواهد بود - همه ایده ها باید بر روی خودش اعمال شوند. بدون داشتن ایده روشنی از شخصیت خود ، پاسخ به این سوال "چگونه شخصیت انسانی را نمایندگی کنیم" غیرممکن است. در این راستا ، همه مفاهیم جدید ابتدا بر روی خود فرد امتحان می شوند ، در نتیجه ظرافتهای جدید دائماً در درک ساختار شخصیت خود فرد پیدا می شود. آیا می توان در ایده شخصیت یک شخص مشترک که بسیاری از روانشناسان با آن موافق هستند ، جدا شد؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
اکثر موافق اند که افراد متولد نمی شوند. از یک شخص به معنای کامل کلمه ، مسیر زندگی او ساخته می شود. در واقع ، در روند زندگی ، هر یک از ما شخصیت ، خلق و خو ، جهان بینی ، توانایی ها ، عادت ها ، ارزش ها ، اولویت ها ، خصوصیات اخلاقی و موارد دیگر خود را پرورش می دهیم. این خصوصیات کم و بیش در روان انسان پایدار است ، بنابراین به ویژگی های خاص بودن آن اشاره می کند ، منحصر به فرد بودن ، که این فرد را از دیگران متمایز می کند.
گام 2
شخصیت نتیجه فرایند آموزش و خودآموزی است. یک کودک کوچک را نمی توان یک شخص خواند ، زیرا مسئولیت اعمال او به عهده والدین یا مربیان او است. اگر یک فرد بزرگسال به این فکر کند که این خصوصیات شخصیتی ، حالات چهره و حرکات ، شوخی ها و چرخش های گفتار را از کجا به دست آورده است ، از کجا ایده ها و رویاها ناشی می شود ، پس مشخص می شود که پشت هر ویژگی شخصیتی یک شخص وجود دارد. شخصی که در برهه ای از زندگی خود از اهمیت کافی برخوردار بود تا این خط را ترسیم کند. غالباً ، این افراد والدین هستند و در طی تربیت ، کودک ویژگی های بسیاری از آنها می گیرد. اما گاهی اوقات آنها را از کودکان در حیاط ، مهد کودک و در بسیاری از مکان های دیگر به فرزندی قبول می کنند.
مرحله 3
با بزرگ شدن ، فرد دیگر به خاطر نمی آورد که این یا آن ویژگی های شخصیت او از کجا ناشی شده است. در بیشتر مواقع ، مردم آنها را به مواردی که دوست دارند و کسانی که دوست ندارند تقسیم می کنند. در روند زندگی می توانید برخی از ویژگی های شخصیتی را اصلاح کنید. و بسیاری در این امر موفق می شوند. با این حال ، اکثریت مردم آنچنان به تصویر از خود عادت کرده اند که آماده نیستند حتی از ویژگی هایی که هر روز یک سخنرانی در چرخ آنها می گذارد ، خلاص شوند و دیگر از کسانی که مردم به آنها افتخار می کنند صحبت نکنند. از این گذشته ، برای آنها به معنای این است که دیگر خود نباشند.
